Śladami Pisma

Stacja 10. Jezus z szat obnażony.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity /J 12,24/.

Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzieli na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli też tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu /J 19,23/.

Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem twarzy przed zniewagami i opluciem /Iz 50,6/.

Ja zaś jestem jak robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie, wzgardzony u ludu /Ps 22,7/.

Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, według obrazu Tego, który go stworzył /Kol 3,9-10/.

Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże /Łk 6,20/.

Moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię /Ps 22,19/.

Miłujcie waszych nieprzyjaciół, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w jeden policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie! /Łk 6,27-31/.