Któż nie słyszał o trzech Królach? Ubrani w bogate szaty kontrastujące z chudobą stajenki, mężowie o ciemnych twarzach, karnacji nietypowej nawet w starożytnym Izraelu, ofiarują Dzieciątku Jezus bogate, ale i dziwne dary: złoto, kadzidło i mirrę. Nazywamy ich królami, magami, mędrcami. Kim byli ci tajemniczy przybysze ze Wschodu i co ich przywiodło do maleńkiego Betlejem?
Może wydać się to zaskakujące, ale wcale nie znamy ich oryginalnych imion, przynajmniej Ewangelia św. Mateusza - jedyna, która opowiada o Mędrcach - nic o tym nie mówi. Dopiero daleko późniejsza, pobożna tradycja, uzupełniająca krótką, biblijną opowieść o dzieciństwie Jezusa, nadaje im imiona Kaspra, Melchiora i Baltazara, a potwierdzają to źródła pisane dopiero od IX wieku. Imiona nie są jednak przypadkowe. Kasper to imię pochodzenia prawdopodobnie perskiego i znaczy ‘wspaniały’ lub ‘dbający o swoją cześć’ . Melchior jest imieniem pochodzenia hebrajskiego i znaczy mniej więcej: ‘król (czyli Bóg) jest moją światłością’ . Imię Baltazar wywodzi się z tradycji babilońskiej i znaczy ‘niech Bel zachowa jego życie’, gdzie pod imieniem Bel rozumie się boga Marduka . Tak więc już w samych imionach zostały przywołane trzy tradycje: perska, hebrajska i babilońska, spotykające się w miejscu narodzenia Chrystusa, który – jak mówi tradycja – w ten sposób symbolicznie objawił się wszystkim narodom.
Wcale też nie wiadomo, czy Mędrców było trzech. To przeświadczenie powstało daleko po narodzinach Jezusa, a potwierdza je dopiero Orygenes, żyjący na przełomie II i III wieku chrześcijański filozof i apologeta. Wreszcie, kim właściwie byli: królami, magami, czy mędrcami? Tradycja rozstrzygnęła to około VI wieku. Nawiązując do mesjańskiego Psalmu 72, mówiącego o królach Tarszisz, Szeby i Saby, „koronowała” Mędrców ze Wschodu i przyjęła, że było ich trzech (o czym zdecydowała być może bogata symbolika liczby trzy). Jednak odmienne przekonanie rozwijało się na chrześcijańskim Wschodzie, w Syrii, gdzie mówiono o trzynastu mędrcach przy Jezusowym żłóbku. Te rozbieżności nie przeszkodziły jednak – zwłaszcza na Zachodzie - w rozwoju kultu trzech Króli, o czym świadczą dedykowane im kościoły, ołtarze, a nawet przypisywane relikwie. W tym klimacie bujnie rozwijały się legendy, że ochrzcił ich św. Tomasz, że zginęli śmiercią męczeńską i że reprezentują trzy rasy, trzy części świata oraz trzy okresy ludzkiego życia . I tak zadomowili się w chrześcijańskiej kulturze, tak wysokiej, jak i niskiej. Stali się postaciami symbolicznymi, choć nie kwestionuje się ich historyczności.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |