Droga na Golgotę

Fragment książki ks. Andrzeja Zwolińskiego "Droga Krzyżowa Jezusa. Historia prawdziwa." publikujemy za zgodą wydawnictwa Edycja św. Pawła. Książkę można wygrać w naszym konkursie.

Stara żydowska tradycja mówiła, że czaszka Adama, pierwszego człowieka, została pochowana na jednym ze wzgórz w pobliżu Jerozolimy. Według niektórych biblistów, właśnie ta tradycja skłoniła ewangelistów do umiejscowienia Męki Pańskiej na wzgórzu o nazwie Golgota. Wprawdzie o niej nie wspominają, ale z pewnością była im znana, ponieważ wzmiankują o niej starochrześcijańscy pisarze, np. Orygenes.

  www.edycja.pl ks. Andrzej Zwoliński: "Droga Krzyżowa Jezusa. Historia prawdziwa" Grecka nazwa Golgota odpowiada aramejskiej nazwie Gulgolta („miejsce czaszek”), które w tłumaczeniu łacińskim przyjęło nazwę Calvaria (od łac. calvus - „łysy”). Grecki kopista Ewangelii według św. Jana popełnił błąd w tekście i stąd pojawiła się wersja Golgota, do której wszyscy się już przyzwyczaili. Według ewangelistów, na Golgocie dokonała się Męka Pańska - ukrzyżowanie Jezusa wraz z dwoma złoczyńcami. Tak potwierdzają trzy teksty Ewangelii (Mt 27,33; Mk 15, 22; J 19, 17), oprócz Łukasza, który używa tylko nazwy „Czaszka” (Łk 23, 33). W przypadku Jezusa egzekucję poprzedzała droga krzyżowa, czyli doprowadzenie skazańca na miejsce ukrzyżowania. Golgota stała się metaforą całej Męki Jezusa, od modlitwy w ogrodzie Getsemani aż po śmierć na krzyżu.

Dokładne geograficzne wskazanie, które ze wzgórz w pobliżu Jerozolimy jest Golgotą, nastręczało wiele problemów, gdyż wiedza ta zaginęła w ciągu lat. Dopiero prace poszukiwawcze, kierowane przez cesarzową Helenę w 326 roku, które doprowadziły do odkrycia belek krzyża i pamiątek - relikwii po Męce, doprowadziły do wskazania Golgoty. Miejsce to stało się obiektem kultu, zwłaszcza że został tutaj zbudowany kościół - Bazylika Grobu Pańskiego, o czym zdecydowała matka cesarza Konstantyna Wielkiego, św. Helena. Na wzgórzu tym bowiem, według legendy i przekazywanej tradycji, św. Helena znalazła szczątki Krzyża Świętego, który swoją wyjątkowość potwierdził dokonującymi się w związku z nim cudami i znakami.

Przez całe wieki trwały jednak poszukiwania dokładnej lokalizacji, potwierdzonej archeologicznie, gdzie Rzymianie dokonali ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa należały do najważniejszych wydarzeń w dziejach świata, decydujących o ponownym przyprowadzeniu całej ludzkości do Boga (por. 1 P 3, 18), stąd precyzyjne określenie miejsca tych wydarzeń od dawna frapowało wielu i intrygowało. Prawdą jest, że dokładne usytuowanie nie ma żadnego wpływu na wartość wydarzeń zbawczych, ale naturalna ciekawość skłaniała do szczegółowych poszukiwań.

Hebrajski manuskrypt, o nazwie Szem Tow, dodaje w miejscu opisu Męki Jezusa informację: „Gulgolta, będąca górą o nazwie Kalwaria”. Niestety, nie opisuje bliżej, które ze wzgórz nosiło taką nazwę. Podobnie jak to czynią Ewangelie, milcząc o położeniu Golgoty lub góry Kalwarii. Wszystkie odnotowują jedynie, że Jezus został ukrzyżowany poza murami miasta Jerozolima, dookreślając, że w niedalekiej odległości od nich. Żydowskie prawo zabraniało bowiem egzekucji i pochówków w obrębie murów miasta. Wiadomo, że Jezus został ukrzyżowany blisko ruchliwej drogi, gdzie - jak odnotował św. Mateusz - przechodnie i podróżni szydzili z Niego (Mt 27, 39). Rzymianie celowo wybierali takie miejsca publiczne, aby skazańcy budzili grozę, a widok zadawanych męczarni zniechęcał do podobnych przestępczych czynów.