Namaszczenie chorych

Drodzy Bracia Kapłani !

Kościół święty w Polsce otrzymał nową księgę liturgiczną w języku ojczystym mianowicie: Sakramenty Chorych. Obrzędy i Duszpasterstwo. Wydana przez Wydawnictwo św. Jacka w Katowicach doszła zapewne już do rąk duszpasterzy.
Księgę przygotowała Św. Kongregacja Sakramentów i Kultu Bożego, opracowując ją zgodnie z zaleceniami soborowej Konstytucji o św. Liturgii (KL nr 73-75). Przekład polski na zlecenie Konferencji Episkopatu przygotowała Komisja Episkopatu do Spraw Liturgii. Stolica Apostolska przekład zatwierdziła. Nowe obrzędy obowiązują u nas od Wielkanocy tj. od 6 kwietnia 1980 roku.

Treść nowej księgi

Na początku w/w księgi został umieszczony pełny tekst Konstytucji Apostolskiej Ojca świętego Pawła VI o sakramencie namaszczenia chorych, w której Ojciec święty ustalił nową formułę sakramentalną oraz liczbę namaszczeń. Brzmienie formuły jest następujące:
Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. (Amen).
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. (Amen).

Liczba namaszczeń została zmniejszona do dwóch: jedno na czole, drugie na dłoniach chorego przy równoczesnym jednorazowym tylko wymówieniu formuły. Konstytucja Apostolska przewiduje możliwość używania oprócz oleju z oliwek innego oleju roślinnego, gdyby okoliczności tego wymagały. Decyzja w tej sprawie należy do miejscowej Konferencji Biskupów.
Po tekście Konstytucji Apostolskiej następuje bardzo obszerne: Wprowadzenie teologicznopastoralne. Zawarte jest w nim wszystko, co duszpasterz powinien wiedzieć i spełniać, by ważnie, godziwie i jak najowocniej udzielać chorym sakramentów świętych.
Materiał duszpastersko-obrzędowy księgi dzieli się na trzy części. Część pierwsza poświęcona jest duszpasterstwu chorych, druga duszpasterstwu umierających, trzecia zawiera zestawy tekstów Pisma świętego i modlitw do wyboru, oraz formularze Mszy świętych związanych z duszpasterstwem chorych. Dla celów praktycznych dodano stałe części Mszy świętej i obrzęd pojednania penitenta.

Przewodnia myśl odnowionych obrzędów sakramentów chorych

Myślą przewodnią nowej księgi jest takie ukierunkowanie duszpasterskiego posługiwania chorym, by wierni-chorzy otrzymali od duszpasterza i wspólnoty parafialnej to wszystko na ile to jest możliwe co ich bracia i siostry zdrowi otrzymują w ramach duszpasterstwa zwyczajnego, gromadząc się w kościele parafialnym.
Wierni dotknięci chorobą nie mogą czuć się osamotnieni, lecz mają być świadomi i praktycznie powinni tego doświadczać, że za pośrednictwem duszpasterza i najbliższego otoczenia, są w żywej łączności z Chrystusem obecnym w Kościele. Tę myśl przewodnią odnowionych obrzędów ukazują jasno zalecone odwiedzania chorych łączone z krótkim nabożeństwem słowa Bożego w stosownej liturgicznej oprawie, oraz okresowe odprawianie Mszy świętej w domu obłożnie chorego połączone z udzielaniem podczas niej sakramentów świętych.
Opieka duszpasterska nad chorymi, sprawowana według wskazań nowej księgi liturgicznej ma ożywiać u wiernych świadomość, że jako członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa Pana tj. Kościoła nie utracili wartości, w stanie choroby są Chrystusowi Panu szczególnie bliscy, choroba zaś i cierpienie, łączone z Chrystusem cierpiącym i uwielbionym, przynoszą zbawcze owoce dla Kościoła i świata, a chorych czynią dojrzałymi do przejścia do Domu Ojca.