Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Nie mam wątpliwości, że Bóg chce, bym i tu była szczęśliwa. Często jednak widzi, że to, o co Go proszę może mnie oddalać od ostatecznego celu, jakim jest udział w zbawieniu
Gdy porównuję moje zaangażowanie w pozyskiwaniu światowych celów i ludzkich sympatii, a okazywaniu Bogu deklarowanej miłości, wypadam dość kiepsko
Któż lepiej niż Ona, Matka Boga, zrozumie mój ból, ucałuje rany, utuli moje zranione serce?
Trzeba mi otworzyć się na Ducha Prawdy, jak Apostołowie. Zgodzić się na życie w prawdzie, nawet jeśli ceną tego będzie odrzucenie i niezrozumienie
Bóg i my – nasza wspólna historia potrafi zaskoczyć. Jan ma swoją, podobnie jak Piotr i Paweł. Podobnie i my.
Nie da się odpowiedzieć na zapas, bo każdy dzień, każde zdarzenie stawia je na nowo.
Gdybyśmy stojąc z zewnątrz, wezwali współczesny świat na świadka i zapytali o chrześcijaństwo...
To właśnie chcemy usłyszeć: że Bóg się zatroszczy o nas, że dosięgnie nas Jego miłosierdzie.
Dwa porządki – materialny i duchowy – w przedziwny sposób się na siebie nakładają.
To, co serwuje nam świat, jest czasem jak podskórne mamrotanie, pogaduchy bez głębi...
Nie jest prawdą, że idą dla prezentów. Idą, bo kochają Jezusa. Pragną z Nim przyjaźni. To dorośli później coś psują...