...umocnij naszą wiarę i nadzieję, abyśmy z ufnością oczekiwali spełnienia Twoich obietnic. Przez naszego Pana...

Przywróciłeś nam życie wieczne... Coraz częściej ten fragment kolekty mszalnej brzmi jak abstrakcja. Być może dlatego tyle w nas smutku, przygnębienia, niepokoju, ocierania się o rozpacz. Dlatego podczas każdej modlitwy odwołujemy się do tego wydarzenia fundamentalnego, do drzwi otwierających bramy wieczności, do tego jedynego zwycięstwa Chrystusa zmartwychwstałego i prosimy o wiarę i nadzieję. Nie tę na dziś i jutro. Na wieczność z Nim i przez Niego. Bo tylko nadzieja na wieczność pozwoli zmierzyć się z dziś i jutro. Bez względu na to, co ono przyniesie.