Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. 1 J 4,11

Uczyń serca nasze według serca Twego - odpowiadam na wezwanie kończące Litanię do NSPJ. Chyba rzadko zastanawiam się nad sensem wypowiadanych przeze mnie słów. Czy wyrażają rzeczywiste pragnienie, by moje serce było podobne do Jego Serca ? Czy zdaję sobie sprawę, o co tak naprawdę proszę? Czy zależy mi na tym, by moje serce pałało miłością na wzór Jego Miłości? To dość wymagające, by kochać, jak Jezus. Trzeba byłoby czasem zrezygnować z własnego ja, ze swoich pragnień, z własnych wizji, a czasem nawet zgodzić się na upokorzenie i odrzucenie. Czy tego naprawdę chcę?

Wpatrzona w siebie nie zauważam Jego Miłości. Chcę żyć po swojemu, realizować to, co uważam za słuszne, a niekonieczne dobre. Sama z siebie nie potrafię realizować miłości, jakiej uczy mnie Jezus. Opierając się na własnych siłach, zawsze będę skazana na niepowodzenie. Dlaczego? Bo moja natura jest grzeszna i słaba. Mocna mogę być tylko Jego miłością. Prawdziwie kochać mogę tylko Jego miłością. A będzie to możliwe, gdy pozwolę Mu działać i zgodzę się na to, by to On przemieniał mnie według swojej woli. Jednak, by mógł to uczynić, muszę pierwsza postawić krok i powiedzieć Mu, że tego chcę i powtarzać każdego dnia – uczyń serce moje według Serca Twojego.

On twoje życie ratuje od zguby, obdarza cię łaską i zmiłowaniem. Ps 103,4