Zadośćuczynienie – „Zaprawiajcie się w dobrem. Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, stawajcie w obronie wdowy.” Jeżeli przy okazji przypomnimy sobie warunki sakramentu pokuty zauważymy, że ten znajduje się na końcu. Nie dziwi. Prorok również zaczyna od obmycia. Wbrew utartemu przekonaniu spowiedź nie jest konsekwencją zerwania z grzechem i wzrostu w miłości. Ale zerwanie z grzechem i wzrost w miłości są konsekwencją spowiedzi. Obmycia. Zanurzenia w wodzie Bożego Miłosierdzia.

Ten pierwszy, warunkujący następne, krok, wymaga od człowieka pokory. Aby doświadczyć oczyszczającej mocy wody Bożego miłosierdzia muszę się uniżyć. Czyli przed sobą, przed Kościołem i – wreszcie – przed Bogiem uznać, że jestem grzesznikiem. Może zabrzmi to dziwnie – został wywyższony, bo uznał swoją nieprawość i wyznał ją przed Bogiem.

„Zaprawiajcie się w dobrem.” Niekiedy wola tak jest skupiona i zaangażowana w obronę przed grzechem, że na dobro nie starcza już sił i czasu. Tymczasem grzech wciska się w pustkę, spowodowaną zaniechaniem dobra. „Schowaj miecz do pochwy” – usłyszymy pod koniec Wielkiego Postu. Obmyty w wodzie Bożego Miłosierdzia nie potrzebuje miecza. Ma zakasać rękawy i wziąć się do pracy. Nad dobrem.

Odpowiadam na Słowo:

Pamiętając, że zerwanie z grzechem i wzrost w miłości są konsekwencją spowiedzi, nie będę odwlekał sakramentu pojednania na ostatni tydzień, lecz w najbliższym czasie poddam się jego oczyszczającej mocy.

Co mówi Duch…

Ludzie świeccy są powołani szczególnie do tego, aby sprawiać, że Kościół okaże się obecny i aktywny w takich miejscach i w takich okolicznościach, w których jedynie przy ich pomocy może on stać się solą ziemi. Tak każdy świecki na mocy tych darów, jakie otrzymał, staje się świadkiem i zarazem żywym narzędziem posłannictwa samego Kościoła „według miary daru Chrystusowego”. (Konstytucja Dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium, 33)

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski

QmaadziaaQ "PODNIEŚ MNIE JEZU"