Zawróćcie z waszych dróg grzesznych i przestrzegajcie moich przykazań

Bóg zawarł ze swoim narodem przymierze. A jednak, gdy je łamali, gdy grzeszyli, nie zawahał się oddać go w niewolę.  Najpierw Izraela, a potem Judę. Nie przestali być Jego ludem, ale stali się Jego ludem w poniżeniu. I w większości rozpłynęli się w mieszaninie innych ludów. Została tylko Reszta.

Nosimy zaszczytne chrześcijan. Jesteśmy ludem Bożym Nowego Przymierza. Tylu z nas odeszło już jednak od Boga. Czy można się dziwić, że – jak mówi psalmista –

Ludowi Twemu zgotowałeś los twardy,
napoiłeś nas winem, które moc odbiera?

Czy może dziwić, że dopuścił na nas epidemię, która odebrała nam beztroską codzienność,  zmusiła do ograniczeń i skłania do szukania odpowiedzi, co w życiu naprawdę warto? Przecież zostaje nas, liczących się z Bogiem Polaków i Europejczyków coraz mniej. Taka nowa Reszta.

I obyśmy byli. Bo tylko jeśli zachowamy wierność, nasza dekadencka cywilizacja może jeszcze odrodzić się do żywej nadziei.

Z nauczania Jana Pawła II

To, kim jest człowiek i co powinien czynić, ujawnia się w momencie, gdy Bóg objawia samego siebie. Istotnie, fundament Dekalogu stanowią słowa: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!” (Veritatis splendor 10).