Zgromadzenie, które zwołał Bóg, powstaje i zaczyna śpiewać. Piękno śpiewu nie pozostaje bez znaczenia dla zrozumienia tego, co się wydarza. Świadczy ono o pięknie jednej wiary wielu chrześcijan na całym świecie.
Lament, nocowanie w worach i post to oczyszczanie domu. Święte zgromadzenie to napełnianie go życiem.
Nad tym, jak być Kościołem tradycji apostolskiej w warunkach niemożności zapewnienia jego członkom regularnej, coniedzielnej celebry eucharystycznej, zastanawia się kard. Walter Kasper. Swą analizę teologiczno-duszpasterską przedstawił w artykule „Munus Sanctificandi: kapłani we wspólnotach tubylczych a prawo dostępu do Eucharystii”. W kontekście zbliżającego się zgromadzenia Synodu Biskupów nt. Amazonii podjął on szereg zagadnień, najbardziej palących nie tylko zresztą dla tego regionu, m.in. także celibatu kapłanów i większego udziału kobiet w sakramentalnym życiu Kościoła.
Wszyscy jesteśmy kapłanami, choć mamy problem z myśleniem w tych kategoriach – mówił w Kalwarii Pacławskiej ks. Krzysztof Porosło. Liturgista był jednym z gości 32. Franciszkańskiego Spotkania Młodych. Wydarzenie zgromadziło ok. 1100 osób.
Dziewięćdziesiąty siódmy odcinek cyklu "Bedeker liturgiczny".
Dziewięćdziesiąty trzeci odcinek cyklu "Bedeker liturgiczny".
Osiemdziesiąty piąty odcinek cyklu "Bedeker liturgiczny".
Jeśli nie zgromadziłem sobie skarbów w niebie, to gdzie podzieje się moje serce?
Ilość osób przyjmujących chrzest imponuje. Jednak bardziej zastanawia łatwość, z jaką wielu zgromadzonych podjęło decyzję.
Dzisiaj bardziej ceni się ironię i chłodny dystans niż patos i współodczuwanie. A jednak ciągłe praktykowanie „Gorzkich żalów” świadczy o głębokiej tęsknocie za tym, by w przeżywanie męki Chrystusa zaangażować się całym sobą.
To, co świat uznaje za słabość – ubóstwo, smutek, cichość, Jezus określa jako źródło prawdziwego szczęścia.