Św. Bazyli Wielki

Błogosławiona ta dusza, której myśli dniem i nocą zajęte są jedynie troską o to, jak w owym wielkim dniu — kiedy wszelkie stworzenie skupi się przed tronem Sędziego, aby zdać rachunek ze swych postępków — sama będzie mogła z czystym sercem zdać sprawę ze swego życia. Ten bowiem, kto ów dzień i ową godzinę ma przed oczyma i wciąż rozmyśla nad przygotowaniem swej obrony przed nieomylnym trybunałem, albo nigdy nie zgrzeszy, albo popełni tylko grzechy najlżej­sze, jako że grzeszymy właśnie z braku bo jaź­ni Bożej. Tym, którzy ustawicznie oczekują nadejścia sądu, przenikająca ich bojaźń nie da żadnej sposobności, aby wbrew swej woli popadli w grzechy uczynkiem lub myślą. Pa­miętaj przeto o Bogu, miej bojaźń w sercu i wszystkich obejmuj wspólną modlitwą. Wielkie bowiem jest wspomożenie tych, któ­rzy mogą przebłagać Boga. W praktykach tych nie ustawaj. Dopóki żyć będziemy ży­ciem cielesnym, dopóty modlitwa będzie rze­telnym wspomożeniem, a kiedy będziemy mieli stąd odejść, stanie się ona wystarczającym wiatykiem na drogę do czekającej nas wieczności. Lecz o ile jest rzeczą dobrą trosz­czyć się o to, o tyle przeciwnie, upadek na duchu, rozpacz i utrata nadziei w zbawienie jest znamienna dla tych, którzy szkodę przy­noszą swej duszy. Złóż więc nadzieję w do­broci Bożej i wyglądaj Jego wspomożenia wiedząc, że jeśli zwrócimy się ku Niemu ucz­ciwie i szczerze, nie tylko nas nie odtrąci, ale jeszcze w chwili, kiedy wypowiadać będziemy ostatnie słowa modlitwy, wyrzeknie do nas: Otom jest przy was.

• Benedykt XVI o św. Bazylim Wielkim

Tekst pochodzi z: Ojcowie żywi, Kraków 1980