Sekretarka Jezusa

"Święty ojciec". Rekolekcje wielkopostne na Wiara.pl.

Papież nie spotkał s. Faustyny osobiście. Jak zauważają autorzy książki Dlatego święty, duże wrażenie wywarł na nim jednak jej „Dzienniczek”, z którego czerpał inspiracje dla swojego życia duchowego. Karol Wojtyła jako arcybiskup krakowski zainicjował proces informacyjny sługi Bożej s. Faustyny. Wcześniej przyczynił się do rozpowszechnienia „Dzienniczka” wśród teologów (pierwsze wydanie ukazało się dopiero w 1981 roku). Wojtyła zlecił ks. prof. Ignacemu Różyckiemu, znawcy dogmatyki, przebadanie „Dzienniczka”. Ten, początkowo niechętny, narzekał, że bp Wojtyła dał mu do czytania pisma „jakiejś analfabetki”. Gdy wgłębił się w lekturę, oniemiał z zachwytu, dostrzegając, że owa „analfabetka” dorównuje mistrzom mistyki chrześcijańskiej.

Z inspiracji „Dzienniczkiem” zrodziło się papieskie nauczanie, w tym szczególnie encyklika Dives in misericordia, którą nazwano Wielką Kartą Miłosierdzia. Papież chciał pokazać osobę Świętej jako wzorzec heroicznej realizacji chrześcijańskiego powołania na ziemi oraz orędowniczkę w niebie, a także przypomnieć misję Faustyny zleconą jej przez samego Jezusa. W ten sposób podkreślił, że oddanie sprawie miłosierdzia stanowi charakterystyczny rys świętości s. Faustyny.

7 czerwca 1997 Jan Paweł II przybył do Łagiewnik – jak sam wyznał – z potrzeby serca, by przed obrazem Jezusa Miłosiernego i przy relikwiach Siostry Faustyny zawierzyć Miłosierdziu Bożemu losy ludzkości, Kościoła i swój pontyfikat. Obecna tam wówczas aktorka Dorota Segda, odtwórczyni postaci Siostry Faustyny w filmie Jerzego Łukaszewicza pt. „Faustyna” (1994), wspomina: „Kiedy siostry z Łagiewnik zaprosiły mnie na spotkanie z papieżem i on podczas modlitwy zwrócił się do niej «Faustyno, Faustyno», miałam gęsią skórkę. Czułam, jakby zwracał się również do mnie”.

W przemówieniu skierowanym do wiernych na krakowskich Błoniach w 1999 roku Papież wskazał, że św. Faustyna – obok św. Brata Alberta – reprezentuje niejako „tych wszystkich, w których odzwierciedla się w jakiś sposób przypowieść o dobrym pasterzu”. Przez swoje życie, świętość, zwyczajną pracę i cierpienie niosła świadectwo, że „«Bóg jest miłością» i że tą miłością ogarnia każdego i prowadzi go po drogach tego świata do nowego życia”. Natomiast w kazaniu z 22 kwietnia 2001 roku, w pierwszą rocznicę kanonizacji św. Faustyny, Jan Paweł II przypomniał: „Wyniesienie na ołtarze tej skromnej zakonnicy, córki mojej Ojczyzny, jest darem nie tylko dla Polski, ale dla całej ludzkości. Orędzie, którego była głosicielką, jest bowiem właściwą i przekonywującą odpowiedzią, jakiej Bóg zechciał udzielić na pytania i oczekiwania ludzi naszej epoki, naznaczonej przez straszliwe tragedie”.

W czasie pielgrzymki do Polski w 2002 roku Papież, nawiązując do św. Faustyny i jej życia, zauważył, że z krakowskich Łagiewnik „dzięki pokornej posłudze niezwykłego świadka – św. Siostry Faustyny – rozchodzi się orędzie o miłosiernej miłości Boga”. Mówił też o „świetlistym szlaku” posłannictwa św. Faustyny, na którym przygotowywała się do przyjęcia orędzia o Bożym miłosierdziu. Szlak ten przebiegał z Warszawy, przez Płock, Wilno, po Kraków. Jan Paweł II przypominając o wdzięczności wobec Boga, wraz ze wspólnotą Kościoła w Polsce powtórzył słowa „Jezu, ufam Tobie”, które stanowią drogowskaz trzeciego tysiąclecia i są dla nas wezwaniem do rozniecania w świecie iskry łaski Bożej.