Przemienienie Pańskie A-B-C

Boska tajemnica

ks. Leszek Smoliński

W tajemnicę Święta Przemienienia Pańskiego wprowadza nas antyfona do dzisiejszego psalmu, która przypomina, że „Pan wywyższony króluje nad ziemią”. To Ten, któremu „powierzono panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki”. Wszystko z tego powodu, iż „panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego Królestwo nie ulegnie zagładzie”. A „bramy piekielne go nie przemogą”.

W „Liście o Różańcu” św. Jan Paweł II naucza: „Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest (…) przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor. Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali (por. Łk 9, 35 i par.) i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego” (RVM 21).

Apostoł Piotr widząc przemienionego Jezusa w towarzystwie Mojżesza i Eliasza wyraził pełen radości zachwyt: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy”. Jezus jest „Synem umiłowanym", w którym Ojciec ma upodobanie i którego Ojciec poleca słuchać. Odtąd wszystko będzie wyrażało Jego bezwarunkowe „tak” wobec miłości Ojca. Jeśli Jezus jest przemieniony, jest takim, ponieważ Ojciec powoduje, że w Nim jaśnieje radość Ojca.

Jezus nie gwarantuje długiego pobytu na górze Tabor. Może nas zaprowadzić bardzo wysoko, gdzie nie odczuwa się ciężaru życia codziennego czy podarować nam chwile szczęśliwości, światła. Potem jednak może wezwać nas do czuwania z Nim w czasie trudności. Gdy wszystko się wali i wszystkiego brakuje. Kiedy dopada nas zniechęcenie, poczucie bezowocności naszego życia i tego, co robimy. Chodzi o to, by w takich trudnych momentach ufnie powierzyć się Jezusowi.

Sługa Boży ks. Dolindo Ruotolo (1882–1970) zawarł w swoich zapiskach duchowych pouczenia, które Pan Jezus skierował do każdego z nas: „Dlaczego zamartwiacie się i niepokoicie? Zostawcie Mnie troskę o wasze sprawy, a wszystko się uspokoi. Zaprawdę mówię wam, że każdy akt prawdziwego, głębokiego i całkowitego zawierzenia Mnie wywołuje pożądany przez was efekt i rozwiązuje trudne sytuacje. (…) zawierzenie to jest zamiana niepokoju na modlitwę. Zawierzenie oznacza spokojne zamknięcie oczu duszy, odwrócenie myśli od udręki i oddanie się Mnie tak, bym jedynie Ja działał, mówiąc Mi: Jezu, Ty się tym zajmij”.

„Panie, dobrze, że tu jesteśmy” – każdy z nas może powtórzyć te słowa uczestnicząc w przemianie Chrystusa. W przemianie, która dokonuje się w czasie każdej Mszy św. na ołtarzu. Przemianie, która powinna – mocą Eucharystii – dokonywać się w naszym sercu każdego dnia.