Z chleba – Ciało, z wina – Krew czyli o symbolice chleba i wina w Eucharystii

Nasz chleb powszedni

Chleb to (w większości kultur) najbardziej podstawowy pokarm. Bez niego trudno wyobrazić sobie życie. „Chleb powszedni” jest synonimem wszelkiego pokarmu. Nie jest jednak tylko „owocem ziemi”; nie wystarczy go zerwać i zjeść. Jego wytworzenie wymaga sporo pracy. Dlatego podczas przygotowania darów kapłan, błogosławiąc Boga za chleb, mówi o nim jako o „owocu ziemi i pracy rąk ludzkich”.

Te podstawowe prawdy o chlebie mają także swoją wymowę, gdy spojrzeć na Ciało Pańskie. Jezus mówi, że bez spożywania Jego Ciała nie można mieć życia, które dzięki Niemu zamieni się w życie wieczne (J 6, 53-54). Jest ono dla pragnących nieba podstawowym pokarmem. Jednak przyjmowanie Go nie daje zbawienia automatycznie. Wymaga współpracy z Bożą łaską, życia Ewangelią. Zbawienie w pewnym sensie jest więc – jak chleb – owocem Bożej łaski i ludzkiej pracy. Staje się „skutecznym” pokarmem tylko dla tych, którzy do Bożego daru dokładają własny wysiłek. Spożywając Eucharystyczny chleb wierzący uświadamia sobie, że jego zbawienie nie dokona się automatycznie. Że pokarm dający Życie Wieczne nie wystarczy, jeśli nie pójdzie za nim dobre życie.

Na tropach biblijnej symboliki chleba: przaśny chleb wyjścia

W Starym Testamencie znaleźć można kilka innych obrazów pomagających zrozumieć znaczenie symboliki Eucharystycznego Chleba. Przede wszystkim Chleb Eucharystyczny nawiązuje do chleba spożywanego podczas pierwszej uczty paschalnej, w noc wyjścia Izraelitów z Egiptu. To – razem z Barankiem – chleb wyjścia, przygotowania na długą, trudną i niebezpieczną wędrówkę. Był niekwaszony, bo przygotowywano go i spożywano w pośpiechu (Wj 12, 8). Ten fakt znalazł specyficzną interpretację w Nowym Testamencie. W Biblii kwas jest symbolem oddziaływania na otoczenie. Jest go niewiele, a potrafi zmienić smak ciasta.