Śladami Jezusa

  Małgorzata Głowacka Droga Krzyżowa

 Jerozolimy i jej „szczególnych miejsc” nie sposób opisać, zwłaszcza po tak krótkim pobycie jak mój. Nie sposób oddać wrażeń, uczuć, emocji jakich doznaje się chodząc po jej zatłoczonych ulicach. Nie sposób, ponieważ nie można ich do niczego przyrównać. Próbując opisać poszczególne miejsca kryjące ślady Jezusa zauważam, jak słowa wydają się być małe, nieporadne, niewystarczające...

            ***

Niektórzy mówią, że na Drogę Krzyżową uliczkami starej Jerozolimy warto wyruszyć o świcie. Pozwala to uniknąć przekrzykiwania się sprzedawców, widoku straganów, turystów i ulicznego zgiełku. Niestety nie mam rano wolnego czasu. Mój pobyt w Izraelu jest szczegółowo rozplanowany (jest przecież tyle miejsc, które chcę odwiedzić), że wolne znajduję dopiero późnym popołudniem. Pozostawiając resztę grupy w hotelu, samotnie schodzę z Góry Oliwnej udając się do starej części miasta. Mijam żołnierzy z bronią i kilku odzianych w czarne płaszcze i kapelusze chasydów.  Nie wywierają już na mnie już takiego wrażenia, jak podczas pierwszych godzin pobytu na tej ziemi. Przekraczam Bramę Heroda (jedną z ośmiu bram prowadzących do Starego Miasta), przeciskam się przez tłum pielgrzymów, turystów, by stanąć obok wykopalisk archeologicznych twierdzy Antonia. W czasach Jezusa służyła ona za koszary dla rzymskich żołnierzy. Istnieje przypuszczenie, że na jej terenie, podczas Święta Paschy przebywał Poncjusz Piłat. I rozpoczynam kroczenie śladami Jezusa na Golgotę, czyli moją jerozolimską Drogę Krzyżową.