4. Niedziela zwykła (C)

Niewygodny

Piotr Blachowski

Przypatrujmy się obiektywnie i sobie, i tym, z którymi przebywamy, nie wpadając przy tym w pułapkę ocen czysto ludzkich. Słuchajmy proroków i apostołów, idąc za nimi w duchu wiary. Ale słuchajmy również, co mówią ci, którzy są z nami w naszej codzienności, którzy, być może, są naszymi cichymi prorokami.

Jezus, tuż po narodzeniu, był ścigany przez Heroda. Na początku publicznej działalności chcieli Go zabić rodacy. Ciągle był dla kogoś niewygodny. Dzisiaj, kiedy słyszymy o proroku, staje nam w pamięci cały poczet proroków ewangelicznych, z Janem Chrzcicielem na czele. Ich życie jest ilustracją losu, jaki świat gotuje tym, którzy mają za zadanie głosić prawdę.  

Nie ograniczajmy się jednak tylko do przykładów ewangelicznych. Spróbujmy  dostrzec proroków także w naszym rodzinnym domu, w najbliższym otoczeniu. Są z nami na co dzień. Czasem grają nam na nerwach, odtrącamy ich, zapominamy, że mają swoje problemy, cierpienia, samotność. Czekamy na grzmiących proroków, a omijamy cichych, bo często postępujemy jak Nazaretańczycy, którzy słuchając Jezusa poddali się myślom zbyt ludzkim. Trudno im było pojąć, że „syn Józefa” (Łk 4,22d) przekazuje prawdy objawione, że łaska Boża nie jest związana ani z pochodzeniem, ani z ojczyzną, ani z rasą, ani z zasługami osobistymi, ale jest dana całkowicie darmo. Zaślepieni ludzkim odruchem zazdrości „wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili, aż na stok góry... aby Go strącić.” Jednak nie osiągnęli tego, co zamierzali.

A Duch Święty może działać w każdym z nas. I każdy z nas może być prorokiem.  Ale co tu mówić o prorokach, jeśli nawet w prostszych sprawach nie potrafimy zdobyć się na właściwą ocenę. Na przykład, mając w swoim otoczeniu kogoś, kto ma wiedzę, umiejętności, jest na podorędziu – nie doceniamy go, bo pochodzi z naszej osady, naszego kręgu. A ktoś inny, obcy, może nam zaproponować rozwiązania, z których będziemy zadowoleni. I nawet jeśli okaże się, że to takie same rozwiązania, jakie proponował nasz domorosły fachowiec, to uważamy, iż tamten zna się lepiej. A ten nasz? Cóż on może nam zaoferować poza tym, co sami wiemy?

Najświętsza Matko, naucz nas – prosimy – przyjmować prawdę i pozbywać się pychy. MARYJO, której IMIĘ stało się źródłem wielorakich łask dla ludzkości – módl się za nami.