Narodziny dla nieba

Tekst jest w zasadzie jasny. Zwróćmy uwagę na parę spraw.
 

• Trudno na początku  tego nie zauważyć: część tego, co zapowiadał Jezus, spotkała także Szczepana: wydanie sądowi – wprawdzie nie pogańskiemu, ale żydowskiemu – i to, że w tej godzinie przez niego mówił Duch Święty. 
   
• W obliczu bardzo prawdopodobnych prześladowań – są przecież posyłani jak owce między wilki – chrześcijanom trzeba roztropności i nieskazitelności.
   
• Sądy, synagogi, królowie, namiestnicy... Dwie pierwsze oznaczają dla pochodzących z judaizmu chrześcijan wrogość ze strony dawnych współwyznawców; dwie kolejne, ze strony świata pogańskiego. Często nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale w Imperium Rzymskim Żydzi cieszyli się do pewnego momentu sporą dozą autonomii. To pozwalało im między innymi drobniejsze sprawy rozstrzygać samodzielnie, bez odwołania się do wyroków okupanta. Co ciekawe, autonomia ta dotyczyła nie tylko terytorium dawnego Izraela, Palestyny, ale w zasadzie także innych krain, w których istniała jakaś większa żydowska diaspora.
  
  Dla żyjących dziś to wskazanie: niechęć do was będzie tak wielka, że nie wystarczą im sąsiedzkie przepychanki, ale będą w to angażowane różne szczeble władzy.
   
• W kontekście powyższego jaśniejszym staje się stwierdzenie Jezusa, że Jego uczniów wydawać będą nawet najbliżsi. Wydawać różnym władzom po to, by zostali ukarani, choć jako bliskim powinno im raczej zależeć, by jakiejkolwiek kary uniknęli. Tak wielka będzie nienawiść do nich z powodu Jezusa
   
• W sytuacji, gdy będą musieli coś powiedzieć na swoją obronę, pomoże im Duch Święty. Oj, pomoże:  więcej, będzie mówił za nich, więc w sumie sam będzie ich bronił. Prawdziwy Paraklet (Pocieszyciel, Obrońca, Adwokat). Chrześcijanie nie muszą się więc obawiać, że ich obrona wypadnie słabo. Co oczywiście niekoniecznie ochroni ich przed różnymi karami, ze śmiercią włącznie.
   
• Kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. Warto to podkreślić.

4. W praktyce

• Kto wytrwa do końca, będzie zbawiony – mówił Jezus swoim uczniom. Chodziło oczywiście o prześladowania za wiarę. Dziś... No cóż, są na świecie chrześcijanie prześladowani, jest ich nawet całkiem sporo, ale nas spotykają najwyżej różnorakie szykany: niechęć, krzywe spojrzenia, złośliwe uwagi obraźliwe słowa. Ciąganie po sądach też. Tak dzieje się choćby z zaangażowanymi w obronę życia nienarodzonych.... Trzeba to ścierpieć, to jasne. Warto jednak zauważyć, że dziś strach przed takim uprzykrzaniem życia niekoniecznie powoduje zaparcie się wiary, ale przejście na pozycję „nowoczesności”; Kościoła tak otwartego, że przeciągi modnych prądów wywiały już z niego Ewangelię Chrystusa. Nikt nie chce być nienowoczesny, prawda? Nikt nie chce być kojarzony z pedofilami (a taką nagonkę a duchownych zrobiono, krzywdząc ogromną rzeszę uczciwych ludzi). Ale chyba najsmutniejsze, że dziś wielu odchodzi od Jezusa (i często w ogóle tego nie widzi) ze względu na polityczne antypatie i sympatie. Tymczasem uczeń Jezusa musi widzieć przede wszystkim Ewangelię. I w jej świetle oceniając także świat polityki, pozostać jej wiernym, choćby przyszło znosić szyderstwa.
   
• W obliczu różnorakich prześladowań, w Polsce sprowadzających się do obrażania czy szykanowania, trzeba zachować roztropność węża i nieskazitelność gołębicy. Roztropność kazałaby np. nie prowokować takich działań swoim zachowaniem. Niestety, bywają wśród wierzących i tacy, którzy przekonani, że mają świętą rację, kompletnie nie zważają na to co mówią czy robią. I dają powód do różnych nieprzychylnych sądów czy działań... Mamy  być nieskazitelni. Np. nie wolno nam w obronie największych nawet wartości obrażać tych, którzy myślą inaczej: wyśmiewać ich, szydzić czy używać obelżywych słów, porównań itd.... Nie chodzi o to, by ukrywać prawdę, ukrywać Ewangelię, ale by przedstawiać je w sposób przyjazny dla bliźniego, by nie budzić albo nawet tylko pogłębiać jego niechęci.