Szukam, o Panie, Twojego oblicza

XIII stacja: Zdjęcie z krzyża

Ciało Syna odmienione
przytuliła Matka,
a łzy kapały na zranioną głowę.
Ona spośród ran i sińców
ciągle widzi piękno dziecka,
choć w torturach świat uczynił
niepodobnym do ludzkiego syna.
Miłość rozpoznaje jednak zawsze
poprzez mury, ściany, kraty,
przez grzechowe odmienienia.
Miłość łzami do prawdy dociera...
Przez łzę przeczystą i zranione Serce,
przez Oblicze zniszczone,
Jezu obmyj rany grzechowe.

Synu Człowieczy, Twoje umęczone Ciało spoczywa w ramionach Matki. Ona trwając tak w bolesnej ciszy nie zapomina o posłudze tak niezbędnej, jak obmycie z krwi i namaszczenie poranionego ciała. Maryjo ucz współczesnych rodziców, wychowawców właściwej reakcji w obliczu krzywdy. Jak bardzo bolesne jest odrzucenie przez najbliższych...

XIV stacja: Złożenie do grobu

Na skalnej półce nowego grobu,
w całun zawinięte Ciało
położono – smutek, strach i zawód.
Potem kamień zatoczono i koniec.
Lecz grób ten nie kosztował rozkładu,
a blask przeniknął od głębi – do nieba.
Ta śmierć i pogrzeb to odpoczynek.
Na Ciele obumarłym
do życia nas wyniosłeś,
na wieki pieczęcie Królewskiej Miłości
na dłoniach, stopach i boku.
Te rany – Jezu kochany.

Życie i Zmartwychwstanie nasze, Ty poprzez Wcielenie zjednoczyłeś się z każdym człowiekiem, a poprzez swoją mękę i śmierć poznałeś bolesne losy każdej i każdego z nas. Pomóż nam cierpliwie iść za Tobą każdego dnia, abyśmy razem z Tobą powstawali do nowego życia.

*
Mówimy, że kochamy zbyt mało. Jakże to prawdziwe! Nigdy nie będziemy kochać jak należy, jednak dobry Bóg, który wie z jakiej ulepił nas gliny, i kocha nas bardziej niż matka swe dziecko, powiedział – a On nie kłamie – że nie odrzuci tych, którzy do Niego przychodzą (św. Karol de Foucauld).

______________________

O. Tarsycjusz Krasucki OFM, w młodości został skrzywdzony przez duchownego. Należy do zgromadzenia ojców franciszkanów, jest koordynatorem zakonnym Fundacji Świętego Józefa KEP.