Szukam, o Panie, Twojego oblicza

Jezus wystarcza. Tam gdzie On jest nie brak niczego. Ponieważ kocha tych, w których znajduje odblask Siebie, pozostaje dla nich Wszystkim. Jest też Wszystkim w tym czasie i w wieczności (św. Karol de Foucauld).

I stacja: Sąd Piłata

Krzywym mieczem fałszu,
lękliwą ręką Prawdę rozpłatał,
człowiek mały, co względy i opinie
nad życie Sprawiedliwego przełożył.
„Umywam ręce, zamykam serce”
Krew Jezusa, za egoizm – zapłata.
Dziękuję Jezu za cichość pokorną
i wyrok przyjęty – cierń i rany,
Jezu kochany.

Jezu Chryste, jedyna w cierpieniu ostojo! Ty, któryś niesprawiedliwy wyrok przyjął milczeniem głębokim. Daj, prosimy, siebie dla Ciebie utracić, i nie zakrzyknąć z bólu, bo przecież jest tak trudno, gdy serce się rozrywa na widok zbrodniczej ręki, co w swej garści trzyma nikłe tchnienie duszy – zranionej okrutnie pod pozorem prawdy.

II stacja: Jezus bierze krzyż na ramiona

O! Miłości nieodgadniona
pocałunek na sękatej belce
i ręką przeciągasz – drzazgi badając,
i belkę z oka mojego,
i drzazgi z oka bliźniego – ukochałeś.
Cieślo zraniony...
Drewno Miłości unieść musi brzemię,
a teraz Miłość dźwiga drewno szorstkie grzechów.
Za Krew i rany
dziękuję Jezu kochany.

Boży Baranku, cichy i pokorny! Wziąłeś na Swoje ramiona, brzemię cudzej winy. Pozwól nam przyjąć krzyż na miarę Twoich planów względem naszych dusz, i złożyć pocałunek na sękatej belce – szorstkością grzechu raniącą serce bez litości – pozwól słodki Zbawicielu. Błagamy Cię Panie, udziel sił do drogi, byśmy odnaleźli w Tobie, sens życia, które nas tak boli.