Przemawiaj do nas mową Krzyża

Wstęp

Wielu z nas nosi w swoim sercu jeden z ostatnich obrazów pontyfikatu świętego Jana Pawła II. Wielki Piątek 2005 roku. Schorowany papież siedzi na fotelu w swojej kaplicy, śledząc na ekranie telewizora odprawianą w Koloseum Drogę Krzyżową. W pewnym momencie prosi, by podano mu krzyż. Tuli, bo, całuje, przyciska do piersi. Z perspektywy czasu możemy pytać: święty obejmował krzyż, czy Ukrzyżowany obejmował świętego?

U progu Jubileuszu Odkupienia Jan Paweł II wołał: „Chryste, przemawiaj do nas mową Twojego krzyża!” (Homilia, 1.04.1983) Przemawiaj z taką mocą, byśmy nie tylko poczuli się objęci jego ramionami. Także, wchodząc w „otchłań cierpienia” doświadczyli Twojej „głębokiej więzi z Ojcem niebieskim” (Katecheza, 3.05.2000).

Stacja I – Jezus na śmierć skazany

Płaszcz purpurowy, korona z cierni, misa z wodą, wiadomość od żony, wrzeszczący tłum, to wszystko jest drugim, choć rzucającym się w oczy, planem. Nawet „Oto Człowiek” wprowadza w błąd. Bo choć „przemawia do ludzi równocześnie jako Człowiek” to przecież poprzedzający skazanie dialog z najwyższym kapłanem „przemienia się w objawienie mesjańskiej i Bożej chwały otaczającej Syna Boga” (Katecheza, j.w.).

Przemawiaj do nas… Skazany nadchodzącym na obłokach niebieskich; ubezwłasnowolniony zasiadającym „po prawicy Wszechmocnego”; Człowiek – Synem Bożym (por. Mt 26, 63-64).

Stacja II – Jezus bierze krzyż na swe ramiona

Zdjęto zeń płaszcz szkarłatny i nałożono Mu Jego szaty. Jakby chciano na chwilę przywrócić Skazanemu godność. Albo posłużyć się ludzką szatą by niejako zamaskować rozmiar zbrodni. Ta, bez względu na zewnętrzną oprawę, pozostanie bogobójstwem. Niechcianym przez Boga, który „jednak przyjmuje to zło, by z niego wyprowadzić zbawienie świata” (Audiencja generalna, 7.09.1988).

Przemawiaj do nas… Cichy Baranku na rzeź prowadzony; Owco niema wobec strzygących. Przemawiaj do nas miłością, „która przewyższa wszelką sprawiedliwość (tamże).