17 grudnia

...przyjęło ciało w łonie Maryi Dziewicy, wysłuchaj łaskawie nasze prośby, aby Twój Syn, który stał się człowiekiem, dał nam udział w swoim boskim życiu. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…

Przyjął ciało i stał się człowiekiem. Nie kimś do człowieka podobnym. Liturgia z całą mocą, podobnie jak Pismo św., podkreśla prawdziwość człowieczeństwa Syna Bożego. Bez przyjęcia ludzkiej natury nie można mówić o nowym stworzeniu (por. kolekta z 15 grudnia). „On, Syn Boży, przez Wcielenie swoje. zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem (…) W tym zbawczym wydarzeniu dzieje człowieka w zbawczym planie miłości osiągnęły swój zenit. Bóg wszedł w te dzieje, stał się – jako człowiek – ich podmiotem, jednym z miliardów, a równocześnie Jedynym! Ukształtował przez swe Wcielenie ten wymiar ludzkiego bytowania, jaki zamierzył dać człowiekowi od początku” (Jan Paweł II, Redemptor hominis, 8 i 1). Ten zamierzony od początku wymiar to udział w boskim życiu. Kolekta już dziś nawiązuje do słów, jakie Kościół będzie czytał w świątecznej Liturgii Godzin. „Poznaj swoją godność chrześcijaninie! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury” (św. Leon Wielki, Kazanie o Narodzeniu Pańskim). Ta modlitwa w pewnym sensie nas otrzeźwia. Uświadamia, że nie chodzi o nasze najpiękniejsze tradycje i zwyczaje, o spotkanie przy rodzinnym stole i cały en bajkowo nierzeczywisty klimat. Chodzi o tę wielką tajemnicą, jaką jest udział w boskim życiu. Stąd dzisiejszej kolekcie towarzyszy pierwsza wielka antyfona adwentowa. „Mądrości Najwyższego, która urządzasz wszystko mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas dróg roztropności.” Bo tajemnicy Wcielenia i udziału człowieka w boskim życiu nie można zrozumieć, posługując się ludzką logiką. Jeśli można mówić o jakimkolwiek rozumieniu, to wyłącznie w kategoriach Mądrości Najwyższego.