Szukam, o Panie, Twojego oblicza

VII stacja: Pan Jezus drugi raz upada pod krzyżem

Poczuła ziemia krwawe westchnienie,
a Ciało Pana tak ściśle przylgnęło
do brudu ulic handlarzy,
Ostatni Jesteś – wzgardzony.
To jednak cud wielki, Panie,
bo ziemia w Twych ranach
doznaje uzdrowienia.
Tak nisko chciałeś zejść w poniżeniu,
bym spaść niżej nie mógł
w grzechowym zwątpieniu.
Przez nowe stłuczenia i rany,
uzdrów mnie Jezu kochany.

Wzgardzony Mistrzu! Gdy ziemia przyjmuje Twój drugi upadek, pomóż nam powstać do nowego życia. Kiedy wnętrze rani kolec czyjejś winy. Błagamy o odwagę, by nie dać się zdeptać kłamstwem, że nic się przecież takiego nie stało. Podaj Jezu swoją dłoń mocną i łaskawą. Pozwól ujrzeć Twe święte i przeczyste Oblicze. Przytul do Serca, po drugim upadku.

VIII stacja: Niewiasty przy drodze płaczące

Na widok takiego cierpienia łzy popłynęły.
Ten jednak zeschłymi ustami,
zgnieciony jak robak bezlitośnie,
płakać nie zabronił,
lecz łez adres zmienić kazał.
Nie nade Mną płaczcie,
lecz sobą i dziećmi swymi.
Ja sam ukochałem tę boleść
za wasze przewiny.
Popatrzcie tylko na Moje rany
i szlak z Pretorium czerwony,
tak chodźcie,
bo dobrze miłością znakowany przedwieczną.
A w ranach moich uzdrowienie...

Pasterzu zraniony! Wybacz brak łez tych, którzy płakać nad sobą już nie potrafią. Skrusz ich serca, aby podjęli pokutę za winy, co nas przygniatają. W głębi cierpienia trudno jest odnaleźć rysy Twojej świętej Twarzy. O Chryste Panie pozwól, choć na chwilę, ujrzeć blask Twych Boskich oczu, który jest ratunkiem wśród mroków zgorszenia.