Spis treści

Niedziela, 20 października

Tajemnice chwalebne

Rozpoczęliśmy dziś Tydzień Misyjny. U jego progu stajemy wraz z Maryją przed Chrystusem, by rozważać chwalebne tajemnice życia Syna Bożego i Jego Matki. Droga ukazana w chwalebnej części różańca jest perspektywą daną każdemu człowiekowi. Bóg pragnie, abyśmy wszyscy doszli ostatecznie do królowania z Nim w niebie. Kościół stara się nieść tę prawdę na każdy kontynent i w każdy zakątek ziemi. Chce ogłosić wszędzie, że Boże miłosierdzie jest darem dla całego świata.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Któż z nas nie zna tego wizerunku: piękna, spokojna i subtelnie uśmiechnięta twarz Jezusa. Jedna ręka wzniesiona z zamiarem udzielenia błogosławieństwa, a druga uchyla szatę na piersiach. Z uchylonej szaty wychodzą dwa promienie: jeden biały, a drugi czerwony. Na dłoniach i stopach widać ślady ukrzyżowania, a na samym dole napis: „Jezu ufam Tobie”. To Chrystus Miłosierny, jakiego widywała św. Faustyna. Jest On zmartwychwstały, niepokonany, niosący nadzieję, przychodzący, by wyprowadzić ludzkość z każdego rodzaju grobu.

Maryjo, oddajemy Zmartwychwstałemu Królowi Miłosierdzia Kościół w Afryce. Niech serca bijące na tym kontynencie przepełnia nieustannie westchnienie: „Jezu ufam Tobie”.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Wydawało się wówczas, że Chrystus odszedł, że Go nie ma. Pozostał jednak w Eucharystii. Pan wstąpił do nieba i tam oczekuje każdego i każdej z nas. W ten sposób wyznaczył nam perspektywę, cel, ku któremu mamy zmierzać. Ta droga nie jest jednak przeznaczona do samotnej wędrówki. Tuż przed wniebowstąpieniem Jezus zwraca się do apostołów, a przez nich również do nas, z nakazem głoszenia Jego orędzia i włączania innych w Kościół.

Maryjo, polecamy Jezusowi Kościół w Ameryce. Wypraszaj u Syna, aby Kościół ten objął swoim zasięgiem jak najwięcej osób. Niech nie będzie już na tym kontynencie ludzi myślących, że Boga nie ma.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Kiedy w dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstępuje na młody Kościół, rozpala go nowym zapałem i daje siłę. Sprawia, że człowiek wierzący jest zdolny przeciwstawić się lękowi, poczuciu bezradności, niezdecydowaniu i wrogości. Od tamtego dnia Duch Boży na zawsze już pozostaje w Kościele, nieustannie go odnawiając i dając świeżość.

Maryjo, polecamy Zbawicielowi Kościół w Europie. Proś Syna, by ludność Starego Kontynentu powróciła do swoich chrześcijańskich korzeni. Duch Święty niech zstąpi i odnowi oblicze europejskiej ziemi.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Każdą dziesiątkę różańca rozpoczynamy od słów: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie”. Skoro mówimy do Boga „Ojcze”, oznacza to, że jesteśmy Jego dziećmi, a miejsce dzieci jest ostatecznie przy Ojcu, w niebie. Chrystus otwiera nam niebo, a wstępując do Ojca wyznacza cel. Maryja, jako wierna naśladowczyni Jezusa, pierwsza korzysta w pełni z owoców zbawienia. Bóg przyjmuje ją w niebie wraz z ciałem i duszą.

Maryjo Wniebowzięta, polecamy Chrystusowi Kościół w Oceanii. Wypraszaj tamtejszym wiernym obfitość łaski już tu na ziemi, a w wieczności niech znajdą zjednoczenie z Miłosiernym Bogiem w niebie.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Każdy dzień Tygodnia Misyjnego przeżywany jest w oparciu o określone przesłanie. Hasłem dzisiejszego dnia są słowa: „Głoście Moje Miłosierdzie”. Ta zachęta kierowana przez Chrystusa do każdego z nas pokazuje, jak bardzo Bóg pragnie dotrzeć ze swoją miłością do wszystkich ludzi. Ale czymże jest miłość Boga względem człowieka? Z odpowiedzią śpieszy nam Maryja – Królowa nieba i ziemi. Miłosierdzie Boga to wyrwanie człowieka z sideł grzechu i wyniesienie go do godności królewskiej.

Matko Boga, Królowo nieba i ziemi, zawierzamy Panu Kościół w Azji. Niech Bóg sprawi, aby Jego Miłosierdzie nie tylko było głoszone na kontynencie azjatyckim, ale też przyjęte tam z miłością.

(Kl. Jarosław Klęska CSSp)

Poniedziałek, 21 października

Tajemnice radosne

Tajemnice radosne to tajemnice dawania siebie, rezygnowania z własnego „ja”, aby oddać się na służbę bliźnim. W ten sposób możemy realizować słowa Jezusa: „byłem głodny, a daliście mi jeść” (Mt 25,35).

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Wiadomość o narodzeniu Mesjasza Pan Bóg przekazuje przez swojego specjalnego wysłannika. Anioł oznajmia Maryi także inną wiadomość o tym, że jej krewna Elżbieta, która jest niepłodna, oczekuje potomstwa i zapewnia, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Czasem słyszymy o kimś: „to istny anioł”. Oznacza to, że wraz z tą osobą przychodzi do nas dobro. Zapytajmy się siebie, czy jesteśmy nosicielami „dobrych wieści” dla osób z naszego otoczenia, czy nasze słowa umacniają czy osłabiają ich wiarę, dodają im nadziei czy odejmują?

Boże, dziękujemy Ci za wszystkich tych, którzy wnoszą dobro do naszego życia, dziękujemy za misjonarzy, którzy głoszą Dobrą Nowinę w miejscach, do których często nikt nie chce się udać z powodu trudnego klimatu czy ubóstwa mieszkańców.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja udała się do Elżbiety, która również była w stanie błogosławionym za sprawą nadprzyrodzonego działania Boga. Obu niewiastom Wszechmocny uczynił wielkie rzeczy, dlatego istnieje między nimi szczególne porozumienie. Elżbieta usłyszawszy pozdrowienie Maryi, zostaje napełniona Duchem Świętym i rozpoznaje w młodziutkiej krewnej „Matkę Pana”, kobietę głębokiej wiary w spełnienie Bożej obietnicy. Przejdźmy do naszej rzeczywistości i do naszych spotkań. W jaki sposób zwracamy się do tych, których spotykamy? Co możemy powiedzieć o treści naszych rozmów? Czy „dobry duch” unosi się nad nimi?

Panie, przedstawiamy Ci nasze spotkania z siostrami i braćmi. Niech spotkanie Maryi z Elżbietą będzie światłem dla naszych wzajemnych relacji, aby rozpoznać Boga obecnego w drugim człowieku.

3. Narodzenie Jezusa

Maryja i Józef przebywali w Betlejem, oddalonym o ok. 150 km od Nazaretu. Dotarli tam nie w ramach wycieczki, ale ze względu na rozporządzenie cesarza. Ta wędrówka nie była im na rękę. Wiemy, że wraz z dotarciem do Betlejem ich trudności się nie skończyły, a raczej spiętrzyły. Pan Bóg nie rozpieszcza swoich wybranych.

Nasze życiowe trudności. Jak reagujemy, kiedy pod górkę? Może chcemy zawrócić albo zgłosić reklamację scenariusza wydarzeń?

Boże, daj nam i misjonarzom mądrość, która nie ulega iluzji „szerokiej drogi”, która nie boi się trudności, ale potrafi stawić im czoła.

4. Ofiarowanie Jezusa

Maryja i Józef poddają się wymaganiom Prawa Mojżeszowego. Symeon i Anna wypowiadają proroctwa, którym towarzyszą znaki. Proroctwa mówią o nadzwyczajności Jezusa. Kontrastuje to z pokorną postawą rodziców. Nie ulegają pokusie wielkości czy wyjątkowości, jak bywa często, kiedy ma się zdolne dziecko, uprzywilejowany stan posiadania albo bierze się udział w jakimś szczególnym wydarzeniu.

Boże, który pokornym dajesz łaskę, spraw, aby moje serce nie było wyniosłe, bym nie gonił za tym, co wielkie albo co przerasta moje siły.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Maryja i Józef po niespokojnych poszukiwaniach i pełnej bólu serca niepewności odnajdują Jezusa. Odnajdują Go w sensie fizycznym, ale i w innym sensie – zdają sobie sprawę, że jest On całkowicie zaabsorbowany sprawami Ojca. Nasza pielgrzymka wiary to nieustanne poznawanie Jezusa. Odnajdujemy Go w Biblii, w sakramentach i modlitwie. Niektórzy gubią Jezusa i uświadamiają to sobie, kiedy już uszli spory „kawałek drogi”. Inni Go nie tracą, ale i nie odnajdują – stale trzymają się Jezusa z dzieciństwa.

Panie Jezu, daj nam i misjonarzom pragnienie nieustannego poszukiwania Ciebie, aby nasza wiara nie grzęzła w rutynie, ale tchnęła świeżością życia, które się rozwija, dojrzewa i owocuje świadectwem.

(Elżbieta Rotter, Peru)

Wtorek, 22 października

Tajemnice bolesne

Wchodząc w rozważanie bolesnej męki Jezusa, włączmy w nasze intencje wszystkich ludzi, którzy pozbawieni swych praw i odarci z ludzkiej godności, codziennie doświadczają bólu przemocy, poniżenia i niesprawiedliwości. Daj im wiarę, że Ty każdego człowieka nosisz w swoim sercu, a jego życie, choć przez świat deptane, dla Ciebie jest skarbem.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Krople potu i krwi spływają po twarzy Jezusa klęczącego w Ogrójcu. Bóg – Człowiek trwoży się, wiedząc, jaki ogrom grzechu i zła dotknie Jego serca i ciała; ile nienawiści i niesprawiedliwości w Niego uderzy. A jednak nie traci ufności, że Ojciec wie wszystko i jest z Nim.

Jezu, przez Twój pot i łzy, daj pokój i poczucie bezpieczeństwa wszystkim skazanym na życie pod pręgierzem lęku i strachu.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Poranione ciało broczące krwią, bezlitosne uderzenia. Jezus słania się pod ciężarem ciosów. Cóż za okrucieństwo sycące się bólem drugiego, chcące siłą przejąć władzę nad czyimś życiem.

Jezu, przez Twe rany, uzdrawiaj wszystkie ofiary przemocy – bite, torturowane, ciemiężone i molestowane psychicznie i fizycznie.

3. Cierniem ukoronowanie

Drwiny, poniżenie i zabawa, kosztem bezbronnego. Słowa i gesty raniące bardziej niż ciernie. Ten, który jest Panem świata, stoi poniżony.

Jezu, przez Twe upokorzenie, przywróć godność tym wszystkim, których się wyśmiewa i lekceważy.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Wyczerpująca droga – potknięcia, upadki i uporczywe powstawanie. Plecy Jezusa uginają się przygniecione nie tylko ciężarem drzewa krzyża – one niosą na sobie każdy grzech tego świata. Znaleźli się jednak ludzie, którzy odważnie służą pomocą i chcą być blisko.

Jezu, przez Twój krzyż, podtrzymuj wszystkich, którzy upadają obarczeni złem tego świata. Niech także w ich życiu nie zabraknie spotkań z tymi, którzy swoje współczucie przemienią w czyn miłosierdzia.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Ostatnie słowa, spojrzenia, ostatnie tchnienie. Chciałoby się powiedzieć – koniec, życie zostało ukrzyżowane… Ale nie! To nie jest koniec! W całym tym szaleństwie nienawiści ostatnie słowo należy do Miłości! Miłość odniosła zwycięstwo nad grzechem i śmiercią!

Jezu, przez Twą śmierć na krzyżu, weź w obronę wszystkich krzywdzonych, wyzyskiwanych, którym odbiera się ich największy dar – prawo do godnego życia. Daj im cieszyć się zwycięstwem Twojej Miłości, przez którą masz moc przywrócić ze śmierci do Życia!

(S. Joanna Lipowska FMM)

Środa, 23 października

Tajemnice chwalebne

Rozważając tajemnice chwalebne różańca, tajemnice chrześcijańskiej nadziei, powierzajmy Bogu przez Maryję emigrantów i uchodźców. Prośmy, by Chrystus był dla nich światłem w ciemnościach ich trudnych historii oraz źródłem nadziei na lepszą przyszłość.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Po nieprzeniknionych ciemnościach, niewyobrażalnych cierpieniach i zawiedzionych nadziejach Wielkiego Piątku nastąpił pełen światła i radości poranek Zmartwychwstania. Ta tajemnica ukazuje nam, że najbardziej mroczna i bolesna historia ludzi, którzy na skutek wojen, wewnętrznych konfliktów czy prześladowań zostali zmuszeni do ucieczki w nieznane, może zakończyć się szczęśliwie. Stanie się tak, jeżeli na swojej drodze spotkają świadków Zmartwychwstałego, którzy poprzez swoją gościnność i czyny miłosierdzia ukażą, że Jezus żyje i kocha każdego.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Wszyscy jesteśmy pielgrzymami do domu Ojca. Migracyjna pielgrzymka ludzi jest niczym żegluga na wzburzonym morzu historii, często w ciemnościach i niepewności. Potrzebują oni gwiazd wskazujących im kurs. Prawdziwymi drogowskazami są ci, którzy świadczą im miłosierdzie i ukazują Jezusa oraz kres ich pielgrzymki – niebo.

3. Zesłanie Ducha Świętego

W dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami. Dzięki temu ich przesłanie o Zmartwychwstaniu zostało zrozumiane przez pielgrzymów z całego świata, zebranych w Jerozolimie na święto. Dzięki temu tak wielu uwierzyło w Jezusa. Duch Święty także dzisiaj posyła apostołów na cały świat, uzdalniając ich do zrozumiałego głoszenia przesłania miłosierdzia, które prowadzi do poznania Chrystusa.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryja ukazuje, że największym szczęściem jest Jezus i pragnie, by wszyscy tego doświadczali. Ona jest Gwiazdą dla podróżujących, Nadzieją dla ludzi przemieszczających się oraz Matką dla cierpiących, wyobcowanych, pozbawionych bezpiecznej przestrzeni do życia, pozbawionych swoich ojczyzn i wszystkiego, co kochali.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi

Maryja już tu na ziemi żyła wartościami Królestwa Bożego, które nie jest z tego świata. Wybrana na Królową ludzi i aniołów, stała się służebnicą Boga i Jego stworzeń. Ona uczy, czym jest prawdziwe królowanie. Jest ono służbą Bogu i braciom poprzez uczynki miłosierdzia.

(S. Anna Siudak FMM, PDM Warszawa)

Czwartek, 24 października

Tajemnice światła

Zagłębiając się w tajemnice różańcowe, prośmy o światło, byśmy tak jak świadkowie rozważanych wydarzeń potrafili dostrzec obecność Jezusa w naszym życiu, docenili posiadaną wiarę i ukazali innym drogę do Jezusa.

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

„Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»” (Łk 3,21-22).

Rozważając chrzest Pana Jezusa w Jordanie, dziękujmy za nasz własny chrzest i módlmy się za tych, którzy jeszcze nie są ochrzczeni.

2. Wesele w Kanie

„Odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina»” (J 2,1-3).

Rozważając uczestnictwo Pana Jezusa w radości nowożeńców i przemianę wody w wino, dziękujmy za wszystkie radości życia, jakich doznajemy i módlmy się za tych, którzy są smutni i pozbawieni codziennej radości.

3. Głoszenie Dobrej Nowiny i wezwanie do nawrócenia

„Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»” (Mk 1,14-15).

Rozważając głoszenie Dobrej Nowiny o miłości Boga i wezwanie do nawrócenia, dziękujmy za wszystkich, którzy głoszą nam Słowo Boże, szczególnie za kapłanów i katechetów i prośmy za te narody, którym brak głosicieli Ewangelii.

4. Przemienienie na górze Tabor

„Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe” (Łk 9,28-29).

Rozważając przemianę Jezusa na modlitwie, gdy zajaśniał blaskiem swego Bóstwa, dziękujmy za wiarę i módlmy się szczególnie za narody muzułmańskie, które znają Jezusa tylko z imienia i nie rozpoznały Go jako Syna Bożego, Zbawiciela świata.

5. Ustanowienie Eucharystii

„Jezus wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22,19-20).

Rozważając obecność Pana Jezusa w Eucharystii, dziękujmy za możliwość uczestniczenia we Mszy św. i przyjmowania Jezusa w Komunii św. Módlmy się za naszych braci i siostry z Ameryki Południowej, Afryki i Azji, którzy z braku kapłanów są pozbawieni możliwości uczestniczenia w Eucharystii.

(Ks. Bogdan Michalski, PDM Warszawa)

Piątek, 25 października

Tajemnice bolesne

W tajemnicach bolesnych będziemy rozważać jak wielkie jest miłosierdzie Boże. Uczynimy to na przykładzie życia doktor Wandy Błeńskiej, niezwykłej lekarki i misjonarki, która przez wiele lat służyła trędowatym. Spróbujmy dostrzec dobro, które Chrystus rodzi w ludzkich duszach i które czyni nieustannie przez posługę ludzi.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Doktor Błeńska zapytana o to, jak powierzała się w swojej pracy Bogu, odpowiedziała: „Każdy, kto ma jakąś odpowiedzialną pracę, czuje, że bez Bożej pomocy nie zrobi nic. Prosi więc, żeby Pan Jezus pomógł. Tam, w trudnych warunkach, człowiek jest bardziej świadom, ile zależy od pomocy Bożej (…). Ja zawsze mówię: ilu wyleczyłam dobrym leczeniem, a ilu wybłagałam modlitwą – tego nie wiem”.

Dobro nie rodzi się samo, ale pochodzi od Boga i pokonuje przeróżne przeciwności. Chrystus modlił się, wierząc, że wypełnia się w Jego modlitwie wola Ojca i dokonuje się zbawienie ludzi.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Doktor Błeńska mówiła o przeżywaniu bolesnych doświadczeń: „Myślę, że ważne jest, by umieć zapomnieć to, co przykre. A co jasne, pogodne – z tego się cieszyć. Zauważyłam, że niektórzy ludzie pielęgnują różne żale. Coś ktoś powiedział – robią z tego tragedię, nie potrafią zapomnieć. Najgorsze, że czasem pamiętają złe rzeczy, przykrości do końca życia. Męczą się z tym bardzo”.

Dobro jest jak balsam na ranę, człowiek cierpiący pragnie jedynie takiego dobra. Chrystus wziął na siebie cierpienie i ocalił dobro.

3. Cierniem ukoronowanie

W czasie II wojny światowej dr Błeńska przez pewien czas była uwięziona. Pewnego dnia komendant więzienia tak się spiekł na słońcu, że znalazł się pod jej lekarską opieką. W tej sytuacji inni jeńcy namawiali panią Wandę, żeby skorzystała z okazji i odpłaciła komendantowi za wszelkie zło, jakiego się dopuścił. „Ale moje lekarskie sumienie mówiło – zwierza się doktor Błeńska – «Nie szkodzić!». Pomogłam mu”.

Dobro nie kalkuluje po ludzku, spełnia się w miłości do nieprzyjaciół. Chrystus nie odpłacił złem za okazane Mu zniewagi.

4. Droga krzyżowa

A oto jak opisuje dr Błeńska swoją relację z pacjentami chorymi na trąd: „Wszyscy ci ludzie dotknięci są bólem. Czekają na to, żeby im ulżyć. Żeby im pomóc… Zatem wszystkie takie odruchy czy poczynania, które mają choć trochę uśmierzyć ich ból, czy to fizyczny, czy psychiczny, są dla nich bardzo ważne. I gdybym badała ich zawsze w rękawiczkach, to by oznaczało, że się ich boję… A gdyby lekarz się bał, to wszyscy inni też by się bali… Dlatego nie mogłam tak robić”.

Dobro nie boi się dotknąć cierpiącego i przynosi wolność wewnętrzną uwięzionemu. Chrystus nauczył św. Weronikę czynić miłosierdzie.

5. Śmierć Jezusa na krzyżu

Doktor Wanda mówiła: „Zawsze twierdziłam, że jeśli ktoś jest zły i dla innych też jest zły, i naraz spotka się z człowiekiem, który mu całkowicie zaufał, to dla niego to jest coś tak nadzwyczajnego, czego w swoim życiu nie doznał, że nie odważy się tego zniszczyć (…) Ktoś taki zwykle oczekuje, że wszyscy będą go potępiać. A tu naraz znajduje się ktoś, kto mu całkowicie ufa…”.

Dobro jest silniejsze od zła i zmiękcza zatwardziałe ludzkie serca. Chrystus zdobył dobrocią serce łotra.

(Ks. Wojciech Rebeta, Lublin)

Sobota, 26 października

Tajemnice radosne

Matko Miłosierdzia, pragniemy razem z Tobą rozważyć radosne tajemnice życia Twojego Syna. Pragniemy ogarnąć naszą modlitwą cały świat, a szczególnie te jego zakątki, gdzie ludzie nie poznali jeszcze Dobrej Nowiny o zbawieniu i nie zaznali ciepła Bożej Miłości.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryjo, Bóg zaprosił Cię, abyś uczestniczyła w dziele zbawienia świata. Abyś stała się Matką Bożego Syna. Jako wierna Służebnica Pańska odpowiedziałaś „Fiat” – niech mi się tak stanie. Stałaś się wzorem dla wszystkich, którzy poszli za Chrystusem i głoszą w różnych częściach świata orędzie zbawienia.

Prosimy Cię, uproś łaskę wiary dla niewierzących, umacniaj wątpiących, a nam dodaj sił do dawania świadectwa wyznawanej wiary.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Tej wielkiej radości, że zostaniesz Matką Zbawiciela, nie zatrzymujesz tylko dla siebie i dlatego idziesz z pośpiechem do swej krewnej Elżbiety, aby podzielić się z nią tą Dobrą Nowiną. Wiary nie zatrzymujemy dla siebie, ale tym darem mamy dzielić się z innymi.

Prosimy Cię, Maryjo, o świętych głosicieli Słowa Bożego. Umocnij gorliwość misjonarzy, aby swoją postawą, słowem i czynem ukazywali naszym braciom światło Bożej prawdy i przekazywali ciepło Bożej miłości.

3. Narodzenie Jezusa

Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posłał na świat Swojego Syna zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu (por. Ga 4,4-5). We Wcieleniu Syna Bóg Ojciec okazuje grzesznemu człowiekowi swoje nieskończone miłosierdzie. Chrystus przyszedł do swoich, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Go przyjęli, dał moc, aby stali się dziećmi Bożymi (por. J 1,11).

Matko Miłosierdzia, prosimy Cię, wspieraj wysiłki misjonarzy, aby w każdym zakątku świata na ołtarzu i w sercach ludzi rodził się Chrystus.

4. Ofiarowanie Jezusa

Zgodnie z przepisem Prawa Mojżeszowego przynosisz Maryjo swego Syna do świątyni, aby ofiarować Go Bogu. Słyszysz przepowiednię starca Symeona, że miecz boleści przebije Twoje serce. Głoszenie Chrystusa wymaga ofiary i poświęcenia. Każdego roku wielu misjonarzy traci życie dla Imienia Jezus.

Prosimy Cię, Matko Miłosierdzia, o wierność Chrystusowi dla wszystkich misjonarzy, tym zaś, którzy już odeszli do wieczności, wypraszaj Boże miłosierdzie.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Wiara wymaga troski, wymaga współpracy z łaską Bożą, bo tak łatwo w życiu pogubić się i zagubić Jezusa. Ty Maryjo wraz z Józefem wytrwale szukaliście Jezusa, kiedy się Wam zagubił i odnaleźliście Go w świątyni. Jest to także dla nas drogowskaz, gdzie mamy szukać Jezusa, jeżeli Go zgubimy. On zawsze cierpliwie na nas czeka w tabernakulum. Nieustannie mówi do nas: „Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28).

Prosimy Cię, Matko Miłosierdzia, wstawiaj się nieustannie za tymi, którzy osłabli w wierze lub odeszli, aby powrócili do źródła miłosierdzia.

(S. Zygmunta Kaszuba , karmelitanka DzJ, diec. łódzka)