Miłosierdzie Boże dla całego świata

Poniedziałek, 21 października

Tajemnice radosne

Tajemnice radosne to tajemnice dawania siebie, rezygnowania z własnego „ja”, aby oddać się na służbę bliźnim. W ten sposób możemy realizować słowa Jezusa: „byłem głodny, a daliście mi jeść” (Mt 25,35).

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Wiadomość o narodzeniu Mesjasza Pan Bóg przekazuje przez swojego specjalnego wysłannika. Anioł oznajmia Maryi także inną wiadomość o tym, że jej krewna Elżbieta, która jest niepłodna, oczekuje potomstwa i zapewnia, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Czasem słyszymy o kimś: „to istny anioł”. Oznacza to, że wraz z tą osobą przychodzi do nas dobro. Zapytajmy się siebie, czy jesteśmy nosicielami „dobrych wieści” dla osób z naszego otoczenia, czy nasze słowa umacniają czy osłabiają ich wiarę, dodają im nadziei czy odejmują?

Boże, dziękujemy Ci za wszystkich tych, którzy wnoszą dobro do naszego życia, dziękujemy za misjonarzy, którzy głoszą Dobrą Nowinę w miejscach, do których często nikt nie chce się udać z powodu trudnego klimatu czy ubóstwa mieszkańców.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja udała się do Elżbiety, która również była w stanie błogosławionym za sprawą nadprzyrodzonego działania Boga. Obu niewiastom Wszechmocny uczynił wielkie rzeczy, dlatego istnieje między nimi szczególne porozumienie. Elżbieta usłyszawszy pozdrowienie Maryi, zostaje napełniona Duchem Świętym i rozpoznaje w młodziutkiej krewnej „Matkę Pana”, kobietę głębokiej wiary w spełnienie Bożej obietnicy. Przejdźmy do naszej rzeczywistości i do naszych spotkań. W jaki sposób zwracamy się do tych, których spotykamy? Co możemy powiedzieć o treści naszych rozmów? Czy „dobry duch” unosi się nad nimi?

Panie, przedstawiamy Ci nasze spotkania z siostrami i braćmi. Niech spotkanie Maryi z Elżbietą będzie światłem dla naszych wzajemnych relacji, aby rozpoznać Boga obecnego w drugim człowieku.

3. Narodzenie Jezusa

Maryja i Józef przebywali w Betlejem, oddalonym o ok. 150 km od Nazaretu. Dotarli tam nie w ramach wycieczki, ale ze względu na rozporządzenie cesarza. Ta wędrówka nie była im na rękę. Wiemy, że wraz z dotarciem do Betlejem ich trudności się nie skończyły, a raczej spiętrzyły. Pan Bóg nie rozpieszcza swoich wybranych.

Nasze życiowe trudności. Jak reagujemy, kiedy pod górkę? Może chcemy zawrócić albo zgłosić reklamację scenariusza wydarzeń?

Boże, daj nam i misjonarzom mądrość, która nie ulega iluzji „szerokiej drogi”, która nie boi się trudności, ale potrafi stawić im czoła.

4. Ofiarowanie Jezusa

Maryja i Józef poddają się wymaganiom Prawa Mojżeszowego. Symeon i Anna wypowiadają proroctwa, którym towarzyszą znaki. Proroctwa mówią o nadzwyczajności Jezusa. Kontrastuje to z pokorną postawą rodziców. Nie ulegają pokusie wielkości czy wyjątkowości, jak bywa często, kiedy ma się zdolne dziecko, uprzywilejowany stan posiadania albo bierze się udział w jakimś szczególnym wydarzeniu.

Boże, który pokornym dajesz łaskę, spraw, aby moje serce nie było wyniosłe, bym nie gonił za tym, co wielkie albo co przerasta moje siły.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Maryja i Józef po niespokojnych poszukiwaniach i pełnej bólu serca niepewności odnajdują Jezusa. Odnajdują Go w sensie fizycznym, ale i w innym sensie – zdają sobie sprawę, że jest On całkowicie zaabsorbowany sprawami Ojca. Nasza pielgrzymka wiary to nieustanne poznawanie Jezusa. Odnajdujemy Go w Biblii, w sakramentach i modlitwie. Niektórzy gubią Jezusa i uświadamiają to sobie, kiedy już uszli spory „kawałek drogi”. Inni Go nie tracą, ale i nie odnajdują – stale trzymają się Jezusa z dzieciństwa.

Panie Jezu, daj nam i misjonarzom pragnienie nieustannego poszukiwania Ciebie, aby nasza wiara nie grzęzła w rutynie, ale tchnęła świeżością życia, które się rozwija, dojrzewa i owocuje świadectwem.

(Elżbieta Rotter, Peru)