Niedziela, 18 października

Gromadzimy się na modlitwie różańcowej w Tygodniu Misyjnym, w czasie szczególnej pamięci o misjonarzach i o tych, którzy jeszcze nie słyszeli Dobrej Nowiny o Chrystusie. Pragniemy oddać cześć Bogu, który nieustannie posyła swoich uczniów, aby głosili Ewangelię. Prosimy Cię, Jezu, aby nasza dzisiejsza modlitwa otworzyła serca na prawdę, że poprzez chrzest wszyscy stajemy się misjonarzami.

1. Zmartwychwstanie

Utrata kogoś bliskiego, czas rozłąki i tęsknoty za osobą, którą tak mocno kochaliśmy. Takie uczucia towarzyszyły apostołom i niewiastom, najbliższym towarzyszom drogi Jezusa. Ale Bóg w swoim miłosierdziu dokonał cudu przemiany i pocieszenia. Tak odmieniającym i potrzebnym jest doświadczenie wiary w Boga, który żyje. Szczególnie jest to ważne w posługiwaniu misjonarskim w Afryce, Ameryce, Azji czy Oceanii, gdzie prześladowania, głód, problemy społeczne i ekonomiczne niejako zamykają ludzi na miłość Boga. Problemy i sytuacje konfliktowe sprawiają, że trwamy w jakimś egzystencjalnym smutku. „Ewangelia, w której jaśnieje chwalebny Krzyż Chrystusa, usilnie zachęca do radości” pisze do nas papież Franciszek w Evangelii gaudium (nr 5), ukazując, że jesteśmy posłani do świata, aby nieść radość Zmartwychwstania.

Maryjo, świadku radości Zmartwychwstania, ucz nas nieść Ewangelię do całego świata!

2. Wniebowstąpienie

Postawa wpatrywania się w niebo pokazuje, gdzie jest nasza perspektywa. Gdy czasem przysłowiowe „chmury problemów” zasłaniają nam cel chrześcijańskiej drogi, wtedy z pomocą przychodzi nam sam Jezus: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 18n).

Na misji, wśród niezliczonych obowiązków duszpasterskich i kapłańskich, czasem przychodzi moment ogromnej tęsknoty za rodziną, ojczyzną, przyjaciółmi. Wtedy też z pocieszeniem przychodzi ten, którego wybraliśmy, On sam nas umacnia i przypomina, gdzie ma być skierowany nasz wzrok.

Maryjo zapatrzona w Jezusa, ucz nas wytrwałości i wierności na raz obranej drodze chrześcijańskiego powołania!

3. Zesłanie Ducha Świętego

Wydarzenie Pięćdziesiątnicy każdego dnia dokonuje się na nowo w sercu i umyśle wiernych, którzy przyjmując chrzest święty, otworzyli się na żywą wspólnotę Kościoła. Jest to zarazem tajemnica nieustannej obecności Boga pośród tych, którzy z radością i życiową pasją chcą nieść Ewangelię.

W krajach misyjnych bardzo mocno doświadczamy żywotności wspólnoty. Tworzenie się nowych ruchów charyzmatycznych, podejmowanie odpowiedzialności za parafię, wzrastająca liczba kleryków – wszystko to pokazuje, że to Duch Święty jest fundamentem misji. W tej tajemnicy różańca ogarnijmy modlitwą ludzi młodych, aby sakrament chrztu dawał im moc do podejmowania misyjnych zadań.

Maryjo, Świątynio Ducha Świętego, bądź z nami na zawsze jak w dniu Pięćdziesiątnicy.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Oto stajemy wobec tajemnicy potwierdzenia danego słowa. Dziś świat cierpi z powodu potoku słów i obietnic bez pokrycia. Bóg w osobie Maryi chce przekazać światu orędzie o swojej wierności, pragnie przypomnieć o wyborze, jaki dokonał się w sposób wolny w Dziewicy z Nazaretu. Teraz Syn, któremu Matka zawierzyła, chce mieć ją najbliżej jak się da, a więc przed swoim obliczem. Pragnie przebywać z tymi, których kocha.

Dziś naszej kulturze, naszej społeczności potrzebny jest realny znak wypełnienia się obietnicy Boga – obietnicy dozgonnej Miłości. Bóg
chce być z tymi, którzy Mu ufają!

Maryjo wierna bezgranicznie, ucz nas ufności na drodze codziennego posłania.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi

Niewiasta obleczona w słońce, w koronie z gwiazd i z księżycem u stóp, ta, która dała nam Zbawiciela. Maryja doświadcza uwielbienia od całej wspólnoty Kościoła, którym się opiekuje. Staje na straży przekazywanego depozytu Dobrej Nowiny, wstawia się za swymi duchowymi synami i córkami, wskazuje drogę nowych wyzwań jako Gwiazda Nowej Ewangelizacji. Bardzo mocno dociera do nas fakt, że poprzez chrzest święty zostaliśmy wybrani na wzór Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla. To ogromne zobowiązanie, radość, ale też odpowiedzialność.

Pragniemy z wielkim szacunkiem przyjąć dar Kościoła na terytoriach misyjnych, gdyż łączy nas niezatarty znak chrztu świętego czyli znak posłania na krańce świata.

Maryjo, Królowo Posłanych, ucz nas pokornej służby dla wspólnoty Kościoła.

Zakończenie

Pragniemy dziękować Ci Maryjo, Gwiazdo Ewangelizacji, za dar Twojego wstawiennictwa. Dziękujemy za Twoją obecność przy każdym misjonarzu i misjonarce, za to, że jesteś dla nich najlepszą Matką. Polecamy Twojej opiece wszystkie intencje papieża, wszystkich współpracowników i animatorów misyjnych. Bądź naszą matką i przewodniczką na drogach misyjnego posługiwania.

Ks. Maciej Będzieński, PDM Warszawa

Poniedziałek, 19 października

Rozpoczynając modlitwę różańcową, wpatrujemy się w Ciebie, Jezu ukryty w Najświętszym Sakramencie. Prosimy Cię pokornie, byśmy przez osobę Twojej Matki byli pociągnięci do uwielbienia Bogaw każdym napotkanym człowieka.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Anioł przychodzi do Maryi. To takie już dla nas oczywiste. Przecież Bóg w ten sposób przekazuje swoją propozycję. Maryja pokornie mówi: Tak. Dziś my jesteśmy w podobnej sytuacji jak Maryja. Bóg składa nam podobną propozycję: Czy przyjmiesz Jezusa do swojego serca? Czy zechcesz Go zanieść światu? Bo Chrystusa nie możemy zatrzymać dla siebie, ale musimy Nim się dzielić.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Gotowość do dzielenia się Dobrą Nowiną jest oczywista dla ludzi czystego serca. Maryja udaje się do krewnej nie po to, aby się chwalić, ale aby dzielić z nią radość. Nawet w takiej chwili nie przestaje służyć. Możemy się dziwić, ale Maryja była misjonarką. Ofiarowała siebie i wszystko to, co miała, dla innych. I służyła innym.

3. Narodzenie Pana Jezusa

W bożonarodzeniowym zachwycie widzimy dziecię, szopkę i biedę. Rozejrzyjmy się jeszcze. Dostrzeżmy Maryję, Józefa, pasterzy i mędrców. Co to znaczy? Bóg, który jest Miłością, dzieli się z nami sobą! Daje nam Syna – Jezusa Chrystusa. Niezależnie od tego, kim jesteśmy, co robimy i gdzie jesteśmy! Bóg jest pośród nas. Czy widząc tę prawdziwą Dobrą Nowinę, nie mamy ochoty podzielić się nią z wszystkimi ludźmi?

4. Ofiarowanie Pana Jezusa

Można próbować wszystko układać w życiu po swojemu. Człowiek wtedy szarpie się każdego dnia z całym światem, by w końcu odkryć, że bez Boga ostatecznie przegrywamy. Można tak, ale po co? Czy nie lepiej tak jak Święta Rodzina – nawet w biedzie i trudzie dnia codziennego – oddać i powierzyć wszystko Bogu? A wtedy będziemy najszczęśliwszymi ludźmi na świecie, bo Bóg będzie tym, który opiekuje się całym naszym życiem.

5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Święta Rodzina pielgrzymowała do świątyni w Jerozolimie. Niby oczywisty zwyczaj, obecny także w naszych czasach. Ale warto zobaczyć w tym wydarzeniu najważniejszy cel każdego pielgrzymowania. Dotrzeć do Ojca, bo tam jest nasze miejsce. W tej tajemnicy pomódlmy się za tych, którzy nam towarzyszą i pomagają w naszych codziennych zmaganiach, aby wracać tam, gdzie stale czeka nasz Ojciec.

Zakończenie

Dziękujemy Ci, Maryjo, za Twoje prowadzenie do Syna. Prosimy, aby każda Eucharystia była dla nas źródłem misyjnego zapału, a modlitwa różańcowa niech kształtuje naszą odpowiedzialność za niesienie Słowa Bożego.

ks. Grzegorz Potrzebowski, diec. radomska

Wtorek, 20 października

"Przechodzić z Maryją przez sceny różańca, to jakby być w „szkole” Maryi, by czytać Chrystusa, by wnikać w Jego tajemnice, by zrozumieć Jego przesłanie” (Rosarium Virginis Mariae, 14).

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Największa tajemnica naszej wiary ma się wkrótce wypełnić. Jezus jest świadomy, że czeka Go ogromne cierpienie. Miejscem przygotowania staje się ogród Oliwny. Jezus pada na kolana przed Ojcem i woła: „Ojcze! Nie moja, ale Twoja wola niech się wypełni!”. W pełni świadomy tego, co ma się dokonać, przyjmuje wolę Ojca. A my, Jego uczniowie? Nawet godziny nie potrafimy czuwać... Podobnie bywa z przygotowaniem do sakramentu bierzmowania. Niby przygotowani, a tak często zachowujemy się jak niewierzący.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Chrystus przyjmuje razy z pokorą. Jednak każde uderzenie jest dla Niego raną. To człowiek zadaje je Jezusowi swoimi wyborami, czynami, słowami. Jezus jednak, z miłości do nas wszystkich, przyjmuje te uderzenia. Jesteśmy wspólnotą jako ludzkość, a jako Kościół jesteśmy Mistycznym Ciałem Chrystusa; każdy członek by chciał, aby inne były zdrowe – i palec, i ząb, i oko…

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Korona z cierni, śmiech, szyderstwo, plucie w twarz. To już nie tylko ból fizyczny. Jednak Jezus przyjmuje te wszystkie zniewagi. Przyszedł po to, aby dać świadectwo, i kto chce iść za Nim – niechaj idzie i głosi Jego dzieła! Nasze posłanie zaczęło się od dnia, w którym przyjęliśmy znamię Ducha Świętego, znamię, dzięki któremu mamy moc i odwagę dawania świadectwa.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Osłabiony, poraniony, cały we krwi. Jest to oblicze największej Miłości, jaka została nam dana. Chrystus bierze krzyż na swoje ramiona i idzie na Golgotę. Krzyż – symbol hańby i śmierci, od momentu tamtych wydarzeń przyjmuje zupełnie inne znaczenie. Jest pewnym znamieniem, które zostaje wyryte w świadomości każdego chrześcijanina. Nie ma chrześcijaństwa bez krzyża. „Idźcie na cały świat” (Mk 16, 15), „Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Dokonało się! Jezus umarł na krzyżu. Dla niewierzących jest to koniec. Dla chrześcijanina to dopiero początek. A dla mnie czym jest śmierć Jezusa? Dla Maryi i Jana to moment, od którego zaczynają głosić swoje świadectwo. Duch Święty, w którym zostaliśmy zanurzeni w dniu bierzmowania, uzdalnia nas do głoszenia Chrystusa wszystkim narodom. On sam jest szafarzem tego sakramentu i On sam daje nam siły! Wystarczy, że otworzymy na Niego swoje serce.

Zakończenie

Uczniowie trwali we wspólnocie, na modlitwie i łamaniu chleba. Tą niezwykłą wspólnotą uczniów jesteśmy my. Tworzymy Kościół i jesteśmy za niego odpowiedzialni. Bóg wybiera nas i posyła, abyśmy nieśli świadectwo o Chrystusie. Jak niegdyś uczniowie w Wieczerniku, tak i my dziś i przez całe nasze życie trwajmy wspólnie na modlitwie, a wzorem dla nas niech będzie Maryja.

Kl. Przemysław J. Robaszkiewicz, archidiec. gnieźnieńska

Środa, 21 października

Rozważając tajemnice chwalebne, polecajmy Bogu wszystkich pracujących na misjach i wspierających te dzieła, aby posługa pełna miłosierdzia przyniosła w codzienności świata to, co jest wolą Pana.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

W chwili, której piekło nie pragnęło, ani się nie spodziewało, Syn Boży złamał władzę śmierci. Moc Jego pokuty na krzyżu otworzyła ludziom drogę pojednania.
Módlmy się, aby postanowienie poprawy po spowiedzi wprowadzało nas na drogę światłości Bożej.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Pan Jezus odchodząc z Ziemi do „domu Ojca”, zostawia wierzącym pouczenie Pisma: „Niech grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele” (Rz 6, 12).
Módlmy się, aby grzechy odpuszczane ludziom przez Boga nie pozostały bez godnego zadośćuczynienia pokrzywdzonym.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Swoim uczniom, pozostającym na Ziemi, Pan posłał Ducha na odpuszczenie grzechów, jednanie świata z Bogiem i budowanie królestwa niebieskiego przez wspólnotę Kościoła.
Módlmy się, aby każda spowiedź była wierna natchnieniom Bożego Ducha.

4. Wniebowzięcie Maryi

Odejściu Matki Pana z Ziemi towarzyszyły łzy tęsknoty apostołów. Jej wejściu do nieba zapewne towarzyszyły łzy radości i szczęścia.
Módlmy się, aby łzy żalu za grzechy otwierały każdemu człowiekowi drogę zbawienia.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi

Od wieków wspólnota Kościoła wychwala Boga za Maryję, Królową przyozdobioną koroną cnót, czystości, dobroci i miłości.
Módlmy się, aby każdy rachunek sumienia uczył nas umiłowania sprawiedliwości w Bogu i odrzucania brzydoty nieprawości.

Ks. Grzegorz Stachura, diec. radomska

Czwartek, 22 października

W Roku Różańca św. Jan Paweł II wzbogacił różaniec o tajemnice światła. Są one opisem wydarzeń istotnych w życiu Jezusa Chrystusa, a zarazem w historii powstawania Kościoła. Sam Chrystus powiedział: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8, 12). Te tajemnice są dla nas jak światło w ciemności, jak drogowskazy na drodze do wieczności.

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Jezus, bezgrzeszny i niewinny, stanął między grzesznikami przed Janem, aby Go ochrzcił. Chciał pokazać drogę do Ojca przy współdziałaniu z Duchem Świętym. Chrzest jest przystąpieniem do synostwa Bożego. Odtąd sam Bóg pozwala zwracać się do siebie „Ojcze”. Oczyszczenie z grzechu pierworodnego pozwala powtarzać to oczyszczenie przez całe życie, aż do ostatniego tchnienia, gdy duszę oddajemy w ręce Ojca.

2. Cud w Kanie Galilejskiej

Jezus czyniąc pierwszy cud na prośbę swej Matki, pokazuje swą wrażliwość na codzienne potrzeby człowieka. Rozumie potrzebę wytchnienia i radości. Maryja jest pośredniczką w upraszaniu łaski. Dzięki Niej, Matce wszystkich ludów i narodów, otrzymujemy różnorodne dary. Na całym świecie są sanktuaria maryjne słynące cudami za wstawiennictwem Maryi.

3. Głoszenie Królestwa Bożego

Jezus od trzydziestego roku życia nauczał publicznie. Słuchały Go tłumy, wędrowały wraz z Nim. Głoszona przez Niego nauka była inna od dotychczas słyszanej. Mówiła o Królestwie Bożym opartym na miłości Boga do człowieka i ludzi między sobą. Nie jest łatwo poddać się woli Boga, spełniać zalecenia Ewangelii, szczególnie gdy cierpimy i ogranicza nas choroba. Jakże łatwo winimy o to Boga! A to On wystawia nas na próbę. Jak silna jest nasza wiara, czy potrafimy odczytać Boże znaki? Czy znak krzyża jest też znakiem nadziei i zwycięstwa?

4. Przemienienie na górze Tabor

W wędrówce ku zbawieniu potrzebny jest nasz wysiłek, stałe wspinanie się na szczyty. Musimy pozwolić prowadzić się Chrystusowi, a wtedy ujrzymy Jego chwałę, która przemieni nasze serca. Jakże ważne jest, by w tej drodze, gdy zabraknie sił, znalazł się ktoś litościwy, pomocny, pełen wiary, że i grzesznicy mogą osiągnąć szczyty, jeśli tego gorąco pragną. Bliskość Jezusa opromienia, zmienia duszę.

5. Ustanowienie Eucharystii

Na każdej Mszy św. Jezus zaprasza nas do wspólnego stołu, do spożycia chleba i wina, które są Jego darem dla nas. Ten dar przysposabia nas do Bożego synostwa. Mamy mieć życie wieczne nie za nasze zasługi, ale z woli Boga, za ofiarę życia Jezusa Chrystusa. Jesteśmy skarbnicą największego daru, nosimy w sobie cząstkę Zbawiciela. Każdego dnia gorąco prosimy o nowe powołania kapłańskie, bo głód miłości Boga jest powszechny i bardziej dotkliwy od braku powszedniego chleba.

Prosimy Cię, Boże, Dawco życia, niech rozważanie tajemnic światła da nam bodziec do codziennej lektury Pisma Świętego. W nim znajdujemy wskazówki dla naszego życia. Od ponad 2000 lat potrzeby i dążenia ludzi generalnie się nie zmieniają. Bóg jest dawcą życia i nim kieruje. My mamy stosować się do Jego nauk i oczekiwać spotkania. Drogę oświetla nam Jezus Chrystus. „Panie, nie wiemy dokąd idziesz!” – mówi Tomasz. „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14, 1-12) – odpowiada mu Jezus. Jakie to proste!

Kalina Grochocka, archidiec. katowicka

Piątek, 23 października

Rozważając dziś tajemnice bolesne, módlmy się o autentyczne nawrócenie naszych serc i umysłów. Polecajmy też Bogu wszystkie małżeństwa i rodziny, aby wzorem świętych Zelii i Ludwika Martin stawały się „Kościołami domowymi”, miejscami modlitwy, wzrostu wiary wzajemnej miłości i środowiskami budzenia powołań misyjnych w sercach dzieci. Pamiętamy dziś szczególnie o rodzicach, których dorośli już synowie i córki pracują w świecie jako misjonarze.

1. Modlitwa w Ogrójcu

„Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech ominie mnie ten kielich” (Mt 26, 39).

Prośmy, aby w rodzinach nie zabrakło wspólnej modlitwy. Niech rodziny wspierają misyjny Kościół swoimi modlitwami i wyrzeczeniami. Niech modlą się o nawrócenie własne i całego świata.

2. Biczowanie

„Piłat kazał Jezusa ubiczować” (J 19, 1).

Prośmy za rodziców misjonarzy, którzy często cierpią „bicze” tęsknoty i troski o swoje dzieci. Umacniaj ich, Przenajświętsza Maryjo, zwłaszcza w znoszeniu trwającej latami rozłąki, gdy doskwiera cierpienie, samotność, tęsknota za własnym dzieckiem.

3. Cierniem ukoronowanie

„Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę” (Mk 15, 17).

Prośmy za rodziców, aby nie stawali się przeszkodą dla swoich dzieci w odkrywaniu i realizowaniu powołania do kapłaństwa, życia zakonnego czy do pracy na misjach.

4. Droga krzyżowa

„Jeśli kto chce iść za Mną, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje” (Mk 8, 34).

Prośmy za małżonków i całe rodziny pracujące na misjach. Niech krzyż Chrystusa, który z tak wielkim poświęceniem i oddaniem ukazują światu, będzie zwłaszcza dla nich samych zawsze źródłem siły i znakiem ogromnej miłości Zbawiciela.

5. Ukrzyżowanie i śmierć

„Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, ukrzyżowali tam Jezusa” (Łk 23, 33).

Prośmy za tych rodziców, których dzieci umarły, są w więzieniu, ciężko chorują, odeszły od wiary lub żyją niezgodnie z nauką Kościoła. Niech nie ustają w modlitwie, czerpiąc z niej siłę do zmagania z własną bezsilnością i cierpieniem.

Ks. Franciszek Jabłoński, dyr. PDM archidiec. gnieźnieńskiej

Sobota, 24 października

Przeżywając Tydzień Misyjny, stajemy wraz z Maryją przed tajemnicą sakramentu kapłaństwa. Poczujmy się w tej modlitwie jak apostołowie, którzy wraz z Matką Bożą trwali w Wieczerniku na wspólnej modlitwie. Ofiarujmy tę modlitwę różańcową za papieża Franciszka, biskupów, prezbiterów i diakonów, misjonarki i misjonarzy. Niech dziś wzniesie się wielka prośba za tych, którzy przygotowują się do kapłaństwa w seminariach całego świata. Niech Pan powołuje i z naszych wspólnot ludzi młodych, odważnych i pełnych zapału do głoszenia Dobrej Nowiny.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryja z radością odpowiedziała: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego”. Uczmy się dziś prawdziwego zawierzenia i wiary. W scenie zwiastowania dostrzec można to, co niedługo potem dokona się w Wieczerniku. Apostołowie napełnieni darami Ducha Świętego odpowiedzą na Boży głos, by pójść na cały świat.

Prośmy o wiarę dla wszystkich, których Bóg powołuje do służby w Kościele.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja, jak czytamy w Ewangelii, udała się do swojej krewnej Elżbiety. Poszła, by jej służyć, gdyż jej krewna była w podeszłym wieku. Uczmy się od Maryi otwartości na ludzkie problemy. Umiejmy dostrzec ludzi pokrzywdzonych i słabych.

Prośmy za wszystkich misjonarzy i misjonarki posługujących na całym świecie, by w trosce o ubogich i chorych zawsze towarzyszyło im wsparcie ludzi dobrej woli i Boże błogosławieństwo.

3. Narodzenie Jezusa

Czytamy w Ewangelii, że w Betlejem nie było miejsca dla Świętej Rodziny. Jezus rodzi się w ubogiej stajni. Dziś minęło ponad 2000 lat, a Chrystus Pan rodzi się w każdym człowieku. Rodzi się w ludzkich sercach, które nigdy nie zaznały miłości. Przychodzi szczególnie do płaczących i zrozpaczonych, do tych, którzy utracili wszystko w swoim życiu.

Pozwólmy narodzić się w nas Chrystusowi.

4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni

Matka Najświętsza i św. Józef postępują według przepisów Starego Testamentu. Ofiarują swoje pierworodne dziecię Bogu, by dokonać oczyszczenia. Nasze codzienne życie jest nieustannym ofiarowaniem siebie. Kapłan, który codziennie staje do modlitwy, ofiaruje Bogu siebie i ludzi, których Bóg powierzył jego pieczy.

Prośmy, byśmy umieli swoje życie składać w bezinteresownym darze.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Jezus pozostał w jerozolimskiej świątyni. Tam wypełnił wolę swego Ojca. Mimo młodego wieku wyjaśniał pisma i dawał wiele mądrych odpowiedzi. W naszym życiu Bóg nie pozostawia nas samych. W Wieczerniku dał nam moc Ducha Świętego. Od tego momentu chodzimy w blasku Jego mądrości. Posyła nam także tych, którzy wyjaśniają nam Pismo Święte i prawdy wiary.

Prośmy dziś o mądrość dla głoszących słowo Boże i tych, którzy jeprzyjmują.

Dziękujemy Ci, Panie, za dar wspólnej modlitwy, polecamy Ci całe dzieło misyjne Kościoła. Maryjo, Gwiazdo Nowej Ewangelizacji, miej w opiece wszystkich powołanych do kapłaństwa służebnego. Amen.

Ks. Łukasz Zygmunt, diec, kielecka