Od nawrócenia do misji

Czwartek, 22 października

W Roku Różańca św. Jan Paweł II wzbogacił różaniec o tajemnice światła. Są one opisem wydarzeń istotnych w życiu Jezusa Chrystusa, a zarazem w historii powstawania Kościoła. Sam Chrystus powiedział: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8, 12). Te tajemnice są dla nas jak światło w ciemności, jak drogowskazy na drodze do wieczności.

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Jezus, bezgrzeszny i niewinny, stanął między grzesznikami przed Janem, aby Go ochrzcił. Chciał pokazać drogę do Ojca przy współdziałaniu z Duchem Świętym. Chrzest jest przystąpieniem do synostwa Bożego. Odtąd sam Bóg pozwala zwracać się do siebie „Ojcze”. Oczyszczenie z grzechu pierworodnego pozwala powtarzać to oczyszczenie przez całe życie, aż do ostatniego tchnienia, gdy duszę oddajemy w ręce Ojca.

2. Cud w Kanie Galilejskiej

Jezus czyniąc pierwszy cud na prośbę swej Matki, pokazuje swą wrażliwość na codzienne potrzeby człowieka. Rozumie potrzebę wytchnienia i radości. Maryja jest pośredniczką w upraszaniu łaski. Dzięki Niej, Matce wszystkich ludów i narodów, otrzymujemy różnorodne dary. Na całym świecie są sanktuaria maryjne słynące cudami za wstawiennictwem Maryi.

3. Głoszenie Królestwa Bożego

Jezus od trzydziestego roku życia nauczał publicznie. Słuchały Go tłumy, wędrowały wraz z Nim. Głoszona przez Niego nauka była inna od dotychczas słyszanej. Mówiła o Królestwie Bożym opartym na miłości Boga do człowieka i ludzi między sobą. Nie jest łatwo poddać się woli Boga, spełniać zalecenia Ewangelii, szczególnie gdy cierpimy i ogranicza nas choroba. Jakże łatwo winimy o to Boga! A to On wystawia nas na próbę. Jak silna jest nasza wiara, czy potrafimy odczytać Boże znaki? Czy znak krzyża jest też znakiem nadziei i zwycięstwa?

4. Przemienienie na górze Tabor

W wędrówce ku zbawieniu potrzebny jest nasz wysiłek, stałe wspinanie się na szczyty. Musimy pozwolić prowadzić się Chrystusowi, a wtedy ujrzymy Jego chwałę, która przemieni nasze serca. Jakże ważne jest, by w tej drodze, gdy zabraknie sił, znalazł się ktoś litościwy, pomocny, pełen wiary, że i grzesznicy mogą osiągnąć szczyty, jeśli tego gorąco pragną. Bliskość Jezusa opromienia, zmienia duszę.

5. Ustanowienie Eucharystii

Na każdej Mszy św. Jezus zaprasza nas do wspólnego stołu, do spożycia chleba i wina, które są Jego darem dla nas. Ten dar przysposabia nas do Bożego synostwa. Mamy mieć życie wieczne nie za nasze zasługi, ale z woli Boga, za ofiarę życia Jezusa Chrystusa. Jesteśmy skarbnicą największego daru, nosimy w sobie cząstkę Zbawiciela. Każdego dnia gorąco prosimy o nowe powołania kapłańskie, bo głód miłości Boga jest powszechny i bardziej dotkliwy od braku powszedniego chleba.

Prosimy Cię, Boże, Dawco życia, niech rozważanie tajemnic światła da nam bodziec do codziennej lektury Pisma Świętego. W nim znajdujemy wskazówki dla naszego życia. Od ponad 2000 lat potrzeby i dążenia ludzi generalnie się nie zmieniają. Bóg jest dawcą życia i nim kieruje. My mamy stosować się do Jego nauk i oczekiwać spotkania. Drogę oświetla nam Jezus Chrystus. „Panie, nie wiemy dokąd idziesz!” – mówi Tomasz. „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14, 1-12) – odpowiada mu Jezus. Jakie to proste!

Kalina Grochocka, archidiec. katowicka