Może nam się wydawać, że daleko jesteśmy od chęci szukania zaszczytów, że zależy nam na bezinteresowności, a skromność to nasze drugie imię. A jednak Biblia wytyka nam dzisiaj szukanie próżnej chwały, dwulicowość, rozdźwięk między tym, co robimy, a tym, czym się w gruncie rzeczy kierujemy.

Czy chcąc być pobożni, pobożność tę tracimy – bo koncentrujemy się na własnych staraniach, nie na Bogu? Czy w dbałości o wzorowe życie rozmywają się kontury tego, co najważniejsze: bycia z Chrystusem, Jego uznania za wzór? Czy naprawdę nasze serce jest zaślepione aż tak, by mieć w pogardzie słowa Boga, zabiegając jednocześnie o przestrzeganie Jego praw?

U progu Wielkiego Postu potrzebujemy rozeznania, skruszenia serca, nawrócenia głębszego niż to, co nam do tej pory wystarczało.