4. Niedziela Adwentu (C)

Tylko miłość prowadzi do wiary

Piotr Blachowski

Mówiąc szczerze, w naszym całym życiu najważniejsza jest miłość. To ona prowadzi do zrozumienia, zgody, jedności i nadaje sens życiu. Jesteśmy jeszcze w okresie oczekiwania, czyli Adwentu. Ale już niedługo zdarzy się to, na co czekamy – dlatego niech nasze oczekiwanie staje się coraz silniejsze, gorętsze, bardziej niecierpliwe.

Już za kilka godzin nastąpi dzień, kiedy Pan przyjdzie jako malutkie, bezbronne dziecko. Pamiętajmy, że to dziecko ma na swoich barkach udźwignąć ciężar grzechów całego świata. A więc narodzi się Zbawiciel, by nas wybawić od ciemności, uchronić od wiecznego potępienia, utorować nam drogę, która, zaplanowana przez Boga Ojca, ma jeden kierunek – niebo.

Jak słyszymy w czytaniach: przyjdzie „Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności.” (Mi 5,1a). Nadchodzi Ten, który nie tylko władać będzie Izraelem, ale całym Wszechświatem, mocarz, który uwolni nas od  płaczu, od udręki, od niewoli, a „Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze” (Hbr 10,10). Czy to możliwe, by jednostka była w stanie uwolnić nas od brzemienia grzechu?

Spróbujmy, chociaż przez chwilę, zastanowić się nad faktem naszego Zbawienia, nad naszym uczestnictwem w tym wielkim Błogosławieństwie, którego doświadcza Maryja, stając się Matką Boga i Człowieka, stając się zarazem Matką nas wszystkich. W tę czwartą Niedzielę Adwentu przejdźmy z fazy oczekiwania do dnia, na który czekaliśmy, a który jest  wstępem do właściwego finału, czyli ostatecznego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa, i powtórzmy za świętą Elżbietą: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana." (Łk 1,45).

Matko Boża, Twoimi ramionami nas otocz. Przez Twe wstawiennictwo dopraszamy się łask u Twojego Nadchodzącego Syna, który przynosi nam Zbawienie. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.