Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych

Uszczęśliwiająca miłość

ks. Leszek Smoliński

Patron Roku 2017, bł. Honorat Koźmiński, przypomina, że „jedynie miłość Boża jest w stanie uszczęśliwić człowieka”. W tym kontekście warto zwrócić uwagę, w jaki sposób pomagamy zmarłym, aby mogli się otworzyć na tę miłość. Bł. Honorat zauważa: „Ludzie tracąc drogie osoby często nie zważają na to, że Bóg zabierając je z tej ziemi zostawia je najczęściej zatrzymane i jakby rozciągnięte na drodze do nieba dla niespłaconych długów sprawiedliwości, i że one nie mogą dowlec się tam bez pomocy żyjących. Rozdzierającymi jękami błagają ich o ratunek, ale ludzie chodzą nawet koło cmentarzy i pogrzebów, nic im jednak nie przypomina potrzeby niesienia zmarłym ulgi”.

W dniu Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych liturgia Kościoła przypomina, że każdy z nas będzie kiedyś wezwany przez Boga do przekroczenia bramy śmierci. Skoro nikt z nas nie wie, kiedy to nastąpi, to nie zawsze jesteśmy wystarczająco przygotowani na spotkanie z Bogiem. Czasami śmierć zaskakuje człowieka, kiedy przychodzi nagle, niespodziewanie. Nie pozwala wtedy na dokończenie wielu ważnych życiowych spraw, w tym również pokuty za popełnione grzechy. Uniemożliwia w ten sposób oglądanie Bożego Oblicza w niebie.

Kościół wierzy, iż pomiędzy doczesnością i wieczną chwałą w niebie jest czyściec, który stanowi końcowy sposób oczyszczeniem wybranych, całkowicie inny niż kara potępionych. Zmarły pozostaje w stanie oczyszczenia tak długo, aż uwolni się od ciążącej na nim kary doczesnej. Czyściec, nad którego tajemnicą zatrzymujemy się w dniu dzisiejszym, jest darem Bożego miłosierdzia. Dzięki Bożej łaskawości możemy jeszcze po śmierci dojrzewać do nieba. Jest uszczęśliwiającą drogą wiodącą do domu Ojca, ale zarazem jest drogą naznaczoną dotkliwym, oczyszczającym cierpieniem. Stąd istnienie czyśćca jest wezwaniem dla żyjących, aby świadczyli miłosierdzie wobec zmarłych, który są poddani bolesnej tęsknocie za niebem.

Wśród form niesienia pomocy duszom czyśćcowym należy na pierwszym miejscu wymienić Mszę św., a w dalszej kolejności także modlitwę liturgiczną i osobistą, post, jałmużnę, dobre uczynki, możliwość zyskiwania odpustów zupełnych i częściowych. Od 1 do 8 listopada możemy także uzyskać odpust zupełny i ofiarować go za zmarłych. Warunkiem jest stan łaski uświęcającej i przyjęcie Komunii, nawiedzenie kościoła lub cmentarza grzebalnego i modlitwa w intencjach papieskich.

Modląc się za zmarłych trzeba pamiętać, że w modlitwie nie chodzi o przebłaganie surowego Boga, aby stał się trochę lepszy i wpuścił zmarłych do nieba. Nasze modlitwy przyczyniają się do przemiany zmarłego, a nie Pana Boga, gdyż Bóg jest zawsze ten sam, niezmiennie i bezwarunkowo kochający oraz miłosierny. Dlatego motywem modlitwy powinna być po prostu miłość prawdziwie przyjacielska. Podczas gdy żyjący proszą Boga o radość wieczną dla zmarłych, zmarli błagają Boga o łaskę dobrego życia dla żywych. W ten sposób powstaje cudowna wspólnota świętych, osób kochających się Boża miłością, której zupełnie obca jest zazdrość, nienawiść, bliskie natomiast pragnienie wiecznego szczęścia dla wszystkich ludzi.