Komentarze do Liturgii - 3. Niedziela Wielkanocna

On naprawdę żyje…

Wstęp do liturgii

Przychodzimy do ołtarza naszego Mistrza i Pana, tak jak uczniowie idący do Emaus; z opuszczonymi głowami i z brakiem perspektyw na przyszłość. Nasze życie wiele razy wydaje nam się, że straciło sens, marzenia rozsypały się jak domek z kart. Przypominamy uczniów, którzy wiedzą, że nic nie może zmienić ich sytuacji… a myśmy się spodziewali, a wyszło inaczej…

Nasze życie wiele razy jest drogą, która prowadzi do nikąd. Na naszej drodze życia wiele razy nie widzimy nic, co by mogło nas zachwycić, co by mogło nas zainspirować do dalszego pójścia nią, do dalszego działania. Wiele razy, tak jak uczniowie jesteśmy rozczarowani i zrezygnowani sensem ludzkiej egzystencji.

Jednak ta beznadziejność i bezsens, nie jest beznadziejnością i bezsensem, bo Chrystus prawdziwie zmartwychwstał, On naprawdę żyje – umarł za wszystkich, zmartwychwstał dla wszystkich, abyśmy wszyscy żyli.

Przepraszajmy Go teraz razem z uczniami, za to że bardzo często nie rozpoznajemy zmartwychwstałego Jezusa na drodze naszego życia.

Wstęp do liturgii słowa

W dzisiejszej Ewangelii będziemy świadkami, jak Jezus przekonuje Apostołów, że prawdziwie zmartwychwstał i że żywy stoi przed nimi. Naucza uczniów, że „musiał” umrzeć i nakazuje im, aby w imię Jego śmierci i zmartwychwstania głosili „nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom”.

Apostoł Piotr w pierwszym czytaniu powtarza to co słyszał od Zbawiciela: że On musiał umrzeć, a następnie zmartwychwstać. Apostoł wzywa Izraelitów, aby wykorzystali śmierć i zmartwychwstanie Jezusa dla własnego zbawienia: „Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone”.

Wsłuchajmy się w proklamowane dziś do nas Słowo Boże, abyśmy mogli spotkać Zmartwychwstałego Pana i Zbawcę.

Modlitwa wiernych

Złączeni z naszym zmartwychwstałym Panem, który pragnie obdarzyć pokojem swoich wiernych oraz wszystkich szukających prawdy, przedstawmy Bogu w modlitwie nasze potrzeby.

„Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba”.

1. Prośmy za Kościół Boży, aby niósł ludziom Boży pokój i przebaczenie. Ciebie prosimy.

„A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: ”.

2. Prośmy o zgodę i pojednanie między narodami, aby pokój, który niesie nam zmartwychwstały Chrystus, zamieszkał w sercach wszystkich ludzi. Ciebie prosimy.

„Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?”.

3. Prośmy za ludzi wątpiących w Boże miłosierdzie, aby odnaleźli spokój sumienia i nadzieję odpuszczenia grzechów. Ciebie prosimy.

„Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: ”.

4. Prośmy za ludzi żyjących w nędzy i głodzie, aby Bóg przez hojność innych ludzi okazał im swoje miłosierdzie. Ciebie prosimy.

„I rzekł do nich: ”.

5. Prośmy za tych, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, aby w Chrystusie narodzili się do nowego życia w niebieskim Jeruzalem. Ciebie prosimy.

„Wy jesteście świadkami tego”.

6. Prośmy za nas, zebranych wokół stołu Słowa Bożego i Eucharystii, abyśmy umocnieni darami z wysoka, dawali nieustannie świadectwo o zmartwychwstałym Chrystusie. Ciebie prosimy.

Panie Jezu Chryste, dawco życia i zwycięzco śmierci, wysłuchaj naszych modlitw i spraw, abyśmy wiernie służąc Tobie na ziemi, doszli do oglądania Twej chwały w niebie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Przed prefacją

Wyśpiewajmy dobremu Bogu nieprzemijającą pieśń chwały za dar zmartwychwstania Jego Syna – Jezusa Chrystusa, dzięki któremu i my też zmartwychwstaniemy.

Przed rozesłaniem

Chrześcijanin to nie tylko człowiek dobry, ale i odważny. Nie można być naprawdę człowiekiem dobrym, nie będąc zarazem odważnym. Dobroć, wbrew pozorom, nie zawsze jest cnotą, może być słabością, najczęściej z braku odwagi.

Przyjmijmy Boże błogosławieństwo, abyśmy z odwagą głosili prawdę o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa wszędzie tam, gdzie „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”.