Lepiej ułomnym...

Pan Jezus wielokrotnie powtarzał aby Jego uczniowie nie bali tych, którzy zabijają ciało, ale tych, którzy mogą „zabić” duszę (por. Łk 10,28), nic więc dziwnego, że w dzisiejszej Ewangelii, gdzie mowa jest o zgorszeniu, używa słów wyjątkowo mocnych.

Najpierw wobec tych, którzy gorszą dzieci: Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze (Mk 9,42). Nie zwykliśmy słyszeć takich słów z ust Jezusa: sprawa musi więc być naprawdę poważna i trudno z bólem nie wspomnieć tutaj także o zgorszeniach jakie miały miejsce ostatnio w Kościele. Bronić ich czy próbować usprawiedliwiać, to jakby przykrywać zło, słowa Jezusa są przecież nad wyraz jednoznaczne. Chciałoby się tylko aby z taką samą gorliwością jak piętnowane jest zło w Kościele, piętnowane było wszędzie, wszak dane są przerażające: co piąte dziecko na świecie pada ofiarą nadużyć seksualnych, i większość tego typu przypadków ma, niestety, miejsce w rodzinach. W mediach tymczasem mówi się na ogół o pedofilii w Kościele, tak jakby ten straszny grzech upodobał sobie Kościół i jakoby wszystkiemu winien był celibat. Jak wynika natomiast z ostatniego raportu Kongresu Stanów Zjednoczonych (2011 r.), jedynie trzy na dziesięć tysięcy przypadków pedofilii, dotyczy struktur kościelnych. Oczywiście, o trzy przypadki za dużo, ale wspomniana proporcja pozwala zapytać czy kształtującym ludzką opinię mediom chodzi rzeczywiście o walkę z pedofilią czy o walkę z Kościołem. W radiu i telewizji jakoś bowiem nie słychać ani o potępieniu partii dążących do zalegalizowania pedofilii, ani o tak zwanej turystyce pedofilskiej, choć z samych tylko Niemiec wyjeżdża w tym celu corocznie 150 tys. mężczyzn. Nie mówi się też prawie w ogóle o przyczynach tego zjawiska, a przecież wiadomo, że molestowanie dzieci to w znacznej mierze efekt rewolucji seksualnej i rozbicia małżeństw. Czy dzisiejszemu światu naprawdę więc zależy nam dobru dzieci i uchronieniu ich od zgorszeń?

Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją (Mk 9,43). W drugiej części dzisiejszej Ewangelii, w równie mocnych słowach, Chrystus każe nam samym bronić się przed zgorszeniem, przypominając, że najgorsze nawet kalectwo, jest niczym wobec ryzyka utraty życia wiecznego. Chrystus stawia sprawę jasno i twardo: nie wszystko warto brać, nie wszędzie warto iść, nie wszystko warto widzieć. Zresztą, jak przypominamy sobie z lektur szkolnych, podobnych rad udzielała mądrość grecka. W „Odysei”, na przykład, przepływając obok wyspy syren, których śpiew wabił żeglarzy, rozbijając ich okręty na morskich skałach, kazał Odyseusz zalepić woskiem uszy swoich towarzyszy, sam zaś mocnymi linami przywiązał się do masztu. „Nawet gdybym płakał, rwał się i wam rozkazywał – mówił do swoich towarzyszy – nie zważajcie, tylko jeszcze mocnej dociągnijcie węzły”. W dzisiejszym, tak zwanym cywilizowanym świecie, postępek Odyseusza zostałby nazwany łamaniem praw człowieka i pogwałceniem swobód obywatelskich. Odyseusz był jednak mądrym królem, który wiedział, że są na świecie takie śpiewy przed którymi lepiej zakleić sobie uszy i są takie syreny przed którymi lepiej przywiązać się do masztu.

Lepiej dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła (Mk 9,43). Jeśli na naszych ulicach nie widać ułomnych, chromych i jednookich, to nie dlatego, że jesteśmy dobrzy i święci, ale dlatego, że Ktoś inny wydał za nas swoje oczy, nogi i ręce, i swoją krwią zapłacił za nas z góry...

* * *

Wszechmogący i miłosierny Ojcze, udzielaj nam zawsze Twojego Ducha, abyśmy w naszym życiu potrafili odróżniać zło od dobra i nigdy dóbr tego świata nad dobro wieczne nie przedkładali. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.