Jak napisano w konstytucji

• Jezus wyjaśnia  sprawę przysięgi. Które to przykazanie? Właściwie żadne z dziesięciu. Znaleźć je można np. w Księdze Powtórzonego Prawa (23, 22-24):
  
  Jeśli złożysz ślub Panu, Bogu swemu, nie będziesz się ociągał z jego wypełnieniem, gdyż Pan, Bóg twój, będzie się tego domagał od ciebie, a na tobie będzie ciążył grzech. Jeśli się wstrzymasz od ślubowania, nie będzie grzech ciążył na tobie,  lecz co z ust twych już wyszło, tego strzeż i wypełnij ślub, który twe usta złożyły jako dar dobrowolny Panu, Bogu twemu.
  
  Warto jednak zwrócić uwagę, że zasada o której mówi Jezus jest nawiązaniem do przykazania drugiego i ósmego. W Księdze Wyjścia brzmią one:
  
  Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (20, 7);
  
  oraz
  
   Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek (20, 6).
  
  Jezus tych więcej zasad sprowadza do prostego: nie przysięgaj, po prostu zawsze mów prawdę. „Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi”.

Jezus przywraca więc Bożemu prawu jego pierwotny, nieskażony ludzką „pomysłowością” sens. One nie są trudne, jeśli chcesz, zachowasz je,  przecież jesteś wolny – trzeba powiedzieć pamiętając o pierwszym czytaniu. Oświecony Bożą mądrością widzisz, jak się odnaleźć w tym gąszczu różnych przepisów  – nasuwa się, gdy pamięta się o drugim czytaniu. W każdym razie ty, chrześcijaninie, musisz być bardziej sprawiedliwy niż faryzeusze i uczeni w Piśmie, którzy różnymi kruczkami potrafią obejść sens przykazań. Musisz kierować się ich duchem.

5. W praktyce

• Które przykazanie zakazuje antykoncepcji? Albo czy przypadkiem zbyt surowo nie podchodzimy do rozwodów czy konkubinatów? To pytanie często pojawia się we współczesnych dyskusjach o nauczaniu Kościoła w kontekście nauczania samego Jezusa. Oczywiście nie ma też przykazania „nie opluwaj bliźniego” czy „nie zrzucaj na niego bomby atomowej” a raczej nie przychodzi ludziom do głowy, że takie postępowanie Jezus by pochwalił. Wydaje się, że trzeba w takich razach przypominać, że sprawiedliwość chrześcijanina musi być większa niż faryzeuszy. Sprytne omijanie przykazań, bo wprost czegoś tam nie zakazują, to postawa niegodna tego, który został oświecony Bożą mądrością… A może nie został? Bo wiara dla niego jest już jedynie pustym rytuałem….
   
• Obrzucanie ludzi wyzwiskami jest grzechem. Tak uczy Chrystus. Chrześcijanie nie mogą tłumaczyć, że nazywając kogoś „bezbożnikiem” czy „pustą głową” tylko mówią prawdę.
   
• „Musisz przebaczyć” – powtarzają czasem różni pobożni chrześcijanie człowiekowi skrzywdzonemu. Zrozumiałe, gdyby pokrzywdzony szykował zemstę. Podłe, kiedy chce przełknąć krzywdę, ale nie zamierza się na prawo i lewo uśmiechać się i udawać, że nic się nie stało. Tymczasem Jezus w Kazaniu na górze wyraźnie mówi, że to ten, który skrzywdził powinien wyjść z inicjatywą pojednania. To on ma zostawić swój dar przed ołtarzem i pojednać się z  bratem, który ma coś przeciwko niemu. To on ma pojednać się z przeciwnikiem, zanim ten nie doprowadzi go do Sędziego.
  
  To ważne np. w sytuacji rodzin alkoholików. Inicjatywa pojednania – szczera – musi wyjść od tego, który rodzinę krzywdę. To znaczy musi chcieć się leczyć. Pouczanie żony czy dzieci, że powinny wybaczyć i nie mieć żadnych pretensji, bo Pan Jezus kazał wybaczać jest nieporozumieniem. Mszczenie się jest rzeczą złą. Ale każdy ma prawo bronić się przed człowiekiem, który krzywdzi…
   
• Chyba rzadko się dziś zdarza, że ktoś lekceważy prawdomówność, a liczy się dla niego tylko to, co powiedział związany jakąś przysięgą. I to jeszcze w zależności od tego, na co przysięgał. Ale i takie postawy wśród niektórych istnieją. Tym Ewangelia tej niedzieli przypomina, że człowiek powinien być prawdomówny. Krętactwo, zasłanianie się dwuznacznościami, sugerowanie czegoś, co nie jest prawdą nie przystoi chrześcijaninowi niezależnie od tego, czy przysięga czy nie.