Szymon Cyrenejczyk

Skatowany Jezus nie miał już sił, by nieść swój krzyż. Zapewne szedł zbyt powoli i zbyt często się przewracał. Żołnierze musieli się niecierpliwić. Nie wiemy, czy z litości nad skazańcem, czy z obawy o to, że nie dożyje On egzekucji, postanowili zmusić kogoś, by niósł za Jezusem Jego krzyż. Trafiło na Szymona.

Wracał z pola. Zapewne zainteresowała go wrzawa towarzysząca ostatniej drodze nieszczęśników. Nie spodziewał się, że żołnierze przymuszą go, aby niósł za jednym z nich krzyż. Trudno się domyślić, co wtedy przeżywał. Może bezsilny gniew, może irytację. Może żałował, że akurat tamtędy przechodził. Zapewne najgorszy był nie ciężar krzyża, ale wystawienie się na pośmiewisko... A jednak ten dzień był najważniejszym w jego życiu. Ewangelie nie wspominają, czy zmienił jego życie. Ale na pewno wpłynął na jego synów – Aleksandra i Rufusa, skoro Marek pisząc o Szymonie przedstawia go chrześcijanom z Rzymu jako ich ojca....

Życie nie zawsze toczy się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Nas także spotykają nieprzyjemne niespodzianki. Zadajemy sobie wtedy podobne pytania: dlaczego spośród wielu ludzi przytrafiło się to akurat mnie? Jaki sens ma upokorzenie, które mnie spotkało? Czy życie nie mogło toczyć się dalej swoim torem? A jednak to właśnie takie niespodziewane wydarzenia czasami najbardziej odmieniają nasze życie.

Historia Szymona Cerenejczyka uczy nas jeszcze jednego. Zazwyczaj bardzo cenimy sobie swoją wolność. Myślimy, że naszym największym nieszczęściem jest sytuacja, w której ktoś nas do czegoś zmusza. Okazuje się jednak, że to, co zrobiliśmy wbrew swej woli, jest najbardziej znaczącym czynem naszego życia.