5 października 2005Maryja jest obrazem Kościoła triumfującego
W tajemnicach chwalebnych Różańca świętego odżywają nadzieje chrześcijanina: nadzieje życia wiecznego, które angażują Bożą wszechmoc, i oczekiwania obecnego czasu, które angażują człowieka do współpracy z Bogiem.
W zmartwychwstającym Chrystusie powstaje z martwych cały świat, następuje inauguracja nowych niebios i nowej ziemi, co znajdzie swoje dopełnienie przy Jego chwalebnym powrocie, kiedy „śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już... nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły” (Ap 21,4).
W Chrystusie wstępującym do nieba doznaje wywyższenia ludzka natura, postawiona po Bożej prawicy, a uczniowie otrzymują nakaz ewangelizowania świata; ponadto Chrystus, wstępując do nieba, nie wycofuje się z ziemi: ukrył się w obliczu każdego człowieka, zwłaszcza najbardziej nieszczęśliwego: ludzi ubogich, chorych, stojących na marginesie, prześladowanych...
Zsyłając Ducha Świętego w dzień Pięćdziesiątnicy, Chrystus udzielił apostołom mocy miłości i szerzenia swojej prawdy, prosił o jedność w budowaniu świata godnego człowieka odkupionego i udzielił zdolności uświęcania wszystkich rzeczy w duchu posłuszeństwa woli Ojca niebieskiego. W ten sposób rozpalił na nowo w duszy tego człowieka, który daje, radość dawania, a w sercu tego, kto jest nieszczęśliwy - pewność, że jest kochany.
W otoczeniu chwałą Dziewicy Wniebowziętej, która pierwsza doznała Odkupienia, rozważamy, między innymi, prawdziwą sublimację związków krwi i uczuć rodzinnych. Chrystus bowiem wyniósł do chwały Maryję nie tylko dlatego, że była niepokalana i była Arką Bożej obecności, ale także z tego powodu, że chciał uhonorować swoją Matkę jako Syn: w niebie nie zanikają święte więzy powstałe na ziemi. Przeciwnie, w trosce o Dziewicę Matkę, wziętą do nieba po to, by była naszą Orędowniczką i Opiekunką, obrazem Kościoła triumfującego, dostrzegamy ten sam wzór inspirującej zatroskanej miłości, jaką okazują nam nasi drodzy zmarli; miłości tej nie niszczy śmierć, zostaje ona jeszcze wzmocniona w Bożym świetle.
W obrazie Maryi uwielbionej przez wszystkie stworzenia celebrujemy wreszcie eschatologiczną tajemnicę ludzkości, która w Chrystusie zostanie doprowadzona do doskonałej jedności, bez żadnych podziałów, bez innej rywalizacji niż ta, która jest staraniem o wyprzedzenie kogoś w miłości. Albowiem Bóg jest Miłością.
A zatem w tajemnicach Różańca świętego rozważamy i na nowo przeżywamy radości, cierpienia i uwielbienia Chrystusa i Jego świętej Matki, które stają się radościami, bólami i nadziejami człowieka.
(Jan Paweł II 6 listopada 1983)
KLARYSKI KAPUCYNKI
ul. J. Piłsudskiego 48
06-300 PRZASNYSZ
klaryskikapucynki@wp.pl
www.klasztorkapucynek.republika.pl