Tydzień miłosierdzia

Tydzień Miłosierdzia nie ogranicza się tylko do wspomnianych paczek, lecz obejmuje także inne wymiary miłosierdzia – pomoc tym, którzy jej potrzebują, którzy sami nie są w stanie zaopatrzyć się nie tylko w odzież, ale w leki, żywność. Dlatego postrzegać musimy ten wyjątkowy tydzień w dwóch ściśle ze sobą powiązanych płaszczyznach. Pierwsza obejmuje wszelkie działania związane z bezpośrednim niesieniem pomocy.

Wiem, że jesteśmy wrażliwi na biedę i cierpienie, na chorobę i głodne dzieci. Ale nie tylko o to chodzi. I tu przechodzimy do płaszczyzny drugiej. Tydzień Miłosierdzia, poza niesieniem realnej pomocy, powinien nas samych uczulić na zapobieganie skutkom biedy, choroby, cierpienia. Mają temu służyć okolicznościowe kazania, katechezy w szkołach, poruszanie problematyki stosunku do osób potrzebujących. Jeśli do tego dołożymy sprawowane Msze św., odprawiane nabożeństwa, podczas których będziemy modlitwą obejmować nie tylko osoby potrzebujące, ale także tych, którzy śpieszą im z pomocą, to wtedy możemy powiedzieć, że przykładamy swoją rękę do dzieła Miłosierdzia.

Tegoroczny 65 Tydzień Miłosierdzia upływa pod hasłem „Otoczmy troską życie”. To szczytne hasło, które nie tylko odnosi się do pomocy potrzebującym, ale również zobowiązuje nas do opieki nad życiem poczętym, trwającym i kończącym się, opieki nad człowiekiem w każdym okresie życia. Opieka ta, nie tylko materialna, ale również duchowo–modlitewna, dotyczy każdego z nas, bowiem każdy z nas takiej opieki potrzebował, potrzebuje lub będzie potrzebował.

A więc (nie tylko w tygodniu Miłosierdzia) otoczmy troską życie, nasze życie. Czyż nie warto?