Zmarł o. prof. Jerzy J. Kopeć CP

Msza święta pogrzebowa i ostatnie pożegnanie śp. ojca Kopcia odbędą się w czwartek 28 października o godz. 11.00 w kościele Matki Bożej Bolesnej w Łodzi-Teofilowie (Aleja Pasjonistów 23), po czym nastąpi złożenie do grobu na cmentarzu w Łodzi.

O. Jerzy Józef Kopeć CP był kierownikiem Katedry Teologii Liturgii KUL, przewodniczącym Sekcji Wykładowców Liturgiki na Wydziałach Teologicznych i w Wyższych Seminariach Duchownych w Polsce, konsultorem Komisji Episkopatu Polski ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz wychowawcą wielu pokoleń liturgistów.

Urodził się 11 grudnia 1938 r. w Laskach koło Pionek w rodzinie rolniczej. W latach 1945-1952 uczęszczał do szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Pionkach, maturę zdał w 1956 r. W tym samym roku wstąpił do nowicjatu pasjonistów, który odbył w Sadowiu koło Ostrowa Wielkopolskiego. Po rocznej formacji złożył pierwszą profesję zakonną 1 września 1957 r. Następnie odbył studia filozoficzno–teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Pasjonistów w Przasnyszu pod kierunkiem o. Michała Stolarczyka CP. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lutego 1963 r. W tym samym roku został skierowany na studia specjalistyczne w Sekcji Teologii Pastoralnej Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tytuł magistra teologii uzyskał 17 grudnia 1965 r. na podstawie pracy "Dzieje nabożeństwa Drogi Krzyżowej w Polsce do końca XVII wieku". W latach 1965-1971 odbył studia doktoranckie na KUL. Tam też doktoryzował się 26 maja 1971 r. na podstawie pracy "Kult Męki Pańskiej w Polsce w świetle przedtrydenckich tekstów wotywnych".

Od 1971 r. był pracownikiem naukowym i dydaktycznym KUL. W latach 1971-1973 odbył kwerendę naukową w Papieskim Instytucie Liturgicznym św. Anzelma (Pontificio Instituto Liturgico Anselmiano) w Rzymie oraz na terenie Austrii i Niemiec. Po powrocie do Polski udzielał się jako sekretarz komitetu przygotowującego sesje naukową z okazji 1000–lecia biskupstwa w Pradze w 1973 r. W latach 1976-1986 był adiunktem, a od 1986 docentem przy Katedrze Liturgiki Instytutu Teologii Pastoralnej. Habilitował się w 1985 r. na podstawie pracy "Przedtrydencki kult NMP w Polsce w świetle ksiąg liturgicznych, modlitewników i literatury dewocyjnej". W czasach reżimu komunistycznego koordynował wraz z ks. Danielskim przerzut Pisma Świętego i książek o tematyce religijnej do Czechosłowacji. W stanie wojennym organizował dla członków rodzin internowanych pomoc z Zachodu, swoim samochodem rozwoził paczki żywnościowe poszkodowanym rodzinom. W roku 1987 został kierownikiem Katedry Liturgiki KUL, od 1992 r. profesorem nadzwyczajnym, a od 1997 profesorem zwyczajnym. Przez 20 lat pełnił funkcję dyrektora Studium Formacji Pastoralno-Liturgicznej (od 1996 r. Instytut Formacji Pastoralno–Liturgicznej im ks. Wojciecha Danielskiego). Współpracował m.in. z czasopismami "Roczniki Teologiczne", "Ateneum Kapłańskie", "Ruch Biblijny i Liturgiczny". Dzięki jego zabiegom w Towarzystwie Naukowym KUL udało się zainicjować wydawanie zeszytu 8 (Liturgika) "Roczników Teologicznych". Od początku ich wydawania (1998 r.) o. prof. Kopeć był jego redaktorem naczelnym. Taką samą funkcje pełnił w serii "Studia Liturgiczne". W latach 1984-1997 był współorganizatorem wielu sympozjów liturgicznych.

Główne kierunki jego badań naukowych skupiały się wokół historii liturgii, liturgiki systematycznej, problematyki duszpasterskiej, teologii liturgii, zagadnień formacji liturgicznej, szeroko pojętej problematyki religijności ludowej oraz realizacji odnowy liturgicznej w świadomości młodego pokolenia Polaków. Był autorem wielu książek z tych dziedzin.

Był wieloletnim dyrektorem klerykatu pasjonistów, a w latach 1972-1975 członkiem zarządu Polskiej Prowincji Pasjonistów. Był też członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego KUL oraz konsultorem Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ekspertem w przygotowywaniu II synodu plenarnego w Polsce. W 1999 r. otrzymał nagrodę od Ministra Edukacji Narodowej za publikację książki "Bogurodzica w kulturze polskiej XVI wieku" (Lublin 1997), został odznaczony w 2004 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.