Notatki różańcowe

Modlitwa różańcowa trwale wpisuje się w powszechną duchowość maryjną katolicyzmu.

Istotą modlitwy różańcowej jest kontemplacja poszczególnych tajemnic życia Jezusa i Maryi. Oznacza to, że czas odmawiania poszczególnych Ave Maria jest także wyznacznikiem czasu przeznaczonego na medytację tajemnicy. Gdyby jednak tak było, czas rozważania byłby bardzo skąpy wobec głębokości treści poszczególnych misteriów. Wydaje się zatem logicznym, by modlitwa mogła przekraczać ramy wyznaczone przez czas trwania dziesięciu Ave Maria i mogła trwać dalej, aż do wyczerpania „smaków” danej tajemnicy. Parafrazując bowiem słowa św. Augustyna odnoszące się do Pisma Świętego, można powiedzieć, że także modlitwa różańcowa jest poszukiwaniem słodkich owoców ukrytych pośród gałęzi i liści. Spoglądając z dolnej perspektywy na drzewo, człowiek nie jest w stanie wiele dojrzeć. Aby szukać owoców, trzeba wejść na jego koronę, zanurzyć się w gąszcz listowia, by pełnymi garściami zbierać słodkie owoce. Tak więc w medytacji różańcowej można zatrzymać się na kontemplacji przed końcowym „Chwała Ojcu…”, by smakować i sycić się głębią przeżywanej tajemnicy, odkrywając coraz to nowe skojarzenia i analogie.

Notatki różańcowe są rzeczywiście notatkami sporządzonymi niejako na gorąco. Ich zasadniczym przesłaniem jest ukazanie pewnych kierunków, które mogą wspomóc osoby odmawiające różaniec w prowadzeniu medytacji. Zamiarem Autora było rozbudzenie świadomości ukrytych w niej treści pozwalających na jeszcze głębsze ich analizowanie i doświadczenie bogactwa tej nieskończonej w swej głębokości modlitwy.

Notatki ze swej natury należą do krótkich form literackich, stąd i niniejsza pozycja jest zbiorem myśli odnotowanych i uszeregowanych w jedną całość. Ich krótkość jednak nie wyczerpuje całości przesłania poszczególnych tajemnic różańca, co otwiera pole do pogłębionej medytacji dla każdego człowieka przepojonego duchem maryjnym.

*

Spotkania
Jezus na swojej drodze spotyka różne osoby, pośród których nie mogło zabraknąć Jego Matki. Maryja, jak wobec swego Syna, tak i wobec nas, swoich dzieci, jest zawsze w pobliżu. Pozostałe osoby, każda na swój sposób, chcą nieść pomoc, choć ich motywacje rozciągają się od przymusu aż po bezinteresowną miłość.

Matka
Zdradzili, zaparli się. uciekli (por. Łk 22,60-62). Wszyscy, ale nie Ona. Stoi na drodze krzyża Matka. Jej wzrok i serce niosą i Syna, i ową belkę krzyża.

Maryja na drogach ludzkiego życia wciąż pozostaje w tym samym miejscu. Jeśli bowiem droga zbawienia każdego chrześcijanina wiedzie przez Golgotę, to Ona stoi na trasie ludzkiego kroczenia za Jezusem.

Matki na drodze krzyża nie ma w żadnym konkretnym miejscu. Ona jest w każdym kroku swego dziecka, w każdym jego kolejnym wysiłku życia. Jego krok jest jej krokiem, jego droga jest mierzona biciem jej niespokojnego serca.

*

Powyższy tekst jest fragmentem książki "Notatki różańcowe". Autor: Jerzy Szyran OFMConv. Wyd. Bratni Zew.