Wielki Post to "pracowity chrzest"

III niedziela Wielkiego Postu (niedziela Samarytanki) jest okazją do odnowienia łaski obdarowania Duchem Świętym. W wielkopostnej odnowie wierzący mają na nowo otworzyć się na „wodę żywą”, która przynosi pojednanie z Bogiem. Celebracja liturgiczna tej niedzieli wskazuje ponadto na Ducha Świętego, który „rozlewa miłość Bożą w sercach” – jest wypełnieniem najgłębszych pragnień człowieka. Wierzący mają pamiętać, że na chrzcie Duch Święty wprowadził ich w życie Trójcy Świętej, a dar ten ma być w nich ciągle odnawiany. Wszyscy ochrzczeni w odpowiedzi na łaskę mają zachować pokój z Bogiem, co wyraża się w: pokornym przyznawaniu się do przewinień, niezatwardzaniu serca, odrzuceniu idoli i bożków, nieuleganiu grzechowi kuszenia Boga, podjęciu uczynków pokutnych, otwarciu na Ducha Świętego, prowadzeniu życia z wiary, które objawia się w miłości.

IV niedziela Wielkiego Postu prowadzi do odnowienia łaski przejścia z ciemności do światła (Ewangelia o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia). W tę niedzielę Bóg chce umocnić w nas dar oświecenia, który zainicjował na chrzcie świętym poprzez uwolnienie z ciemności grzechu i wprowadzenie w Bożą światłość. Łaska oświecenia oznacza także komunię z Chrystusem dającą „światło życia”. Wskazuje ponadto na wiarę jako łaskę oświecenia. Dzięki odnowieniu tych darów w celebracji wierzący mają podjąć zobowiązania, które wyrażają się w „postępowaniu jak dzieci światłości”. W konkrecie chodzi o potrzebę rozwijania łaski wiary, a także trwanie w Chrystusie i badanie, co jest miłe Panu. Dzięki zjednoczeniu z Chrystusem przez wiarę wierzący mogą wydawać „owoce światłości” i być światłem świata.

V niedziela Wielkiego Postu i itinerarium chrzcielnego wskazuje na łaskę przejścia ze śmierci do życia (wskrzeszenie Łazarza). W tę niedzielę jako ludzie ochrzczeni mamy dziękować za chrzest święty, który uwolnił nas od grzechu i śmierci wiecznej, a tym samym był naszym „pierwszym zmartwychwstaniem”. W celebracji liturgicznej w ochrzczonych ma zostać odnowiony dar życia wiecznego. Ta niedziela, przez odnowioną łaskę, umożliwia ochrzczonym pokonanie lęku przed śmiercią, a także ożywienie nadziei przyszłego zmartwychwstania. Łaska nowego życia, udzielona na chrzcie i odnowiona w celebracji, ma sprawiać, by wierzący zawsze mogli być żywymi członkami Kościoła. Mamy nieustannie powstawać ze śmierci do życia, a także żyć w Chrystusie i pielęgnować żywą wiarę. Nasze powstawanie ze śmierci do życia wyrazić ma się również w naśladowaniu miłości Chrystusa, który oddał własne życie za zbawienie świata.

Wielki Post to zatem szczególna droga z Chrystusem i za Chrystusem, to droga odnowy łask chrzcielnych, to „pracowity chrzest”. Wszystko po to, by w świętą Noc Zmartwychwstania z przekonaniem i z radością w sercu ponowić przyrzeczenia chrzcielne, a tym samym swoją osobistą więź z Chrystusem umarłym i zmartwychwstałym.