Ludu mój ludu

Bóg od momentu stworzenia wchodzi w  dialog z człowiekiem. Chrystus, w tekście tej pieśni, przypomina wydarzenia z historii zbawienia, kiedy Bóg okazywał miłość swojemu Ludowi. Jednocześnie żali się, próbuje pokazać Ludowi całe niezrozumienie i odrzucenie, z którym się spotkał.

Bóg oczekuje od człowieka, że odpowie miłością na Jego miłość. Kiedy jednak człowiek Go odrzuca Bóg nie rezygnuje z miłości do człowieka. Pozostaje wierny. Mimo tego, że człowiek skazuje Go na śmierć (także śmierć w swoim sercu, kiedy przez osobiste wybory człowiek decyduje się żyć tak jakby Bóg nie istniał), Bóg i tak oddaje życie na krzyżu za każdego z nas. Chociaż Lud Go odrzuca, zadaje Mu cierpienie i śmierć, On nadal mówi o nim „mój”. Ludu mój, ludu…”Mój”, czyli bliski mi, ten który wybrałem. Także w wymiarze osobistym, jeśli człowiek odrzuca Boga, to On nadal mówi o nim „mój”, bliski… Bóg nie zamyka człowiekowi drogi do zbawienia. To człowiek sam z tej drogi schodzi odrzucając Jego miłość.

Dominikanie.pl Ludu, mój ludu [#06] Pieśni wielkopostne || Edycja 2021