Modlitwa tracącego z bólu oddech

Z Psalmu 137

Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy,
płacząc na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy
zawiesiliśmy nasze harfy.
Bo ci, którzy nas uprowadzili,
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej:
«Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich!»
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
niech uschnie moja prawica.
Niech mi język przyschnie do gardła,
jeśli nie będę o tobie pamiętał,
jeśli nie wyniosę Jeruzalem
ponad wszelką swoją radość.

A dalej jest już straszna część złorzecząca tego Psalmu...

Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie? To klucz do tego Psalmu. Jak można  się cieszyć i śpiewać, jakby się było w domu, gdy jest się wygnańcem, z dala od swojej ziemi? I to śpiewać wobec tych, którzy uprowadzili?

Nie rozumie tego, kto na własnej skórze podobnej sytuacji nie doświadczył. Kto wpierw upokorzony, sponiewierany i zlekceważony nie był zachęcanym przez gnębiciela, by się uśmiechać, by współpracować, by się włączyć...  A gdy tego nie zrobił był przedstawiany jako ten, który psuje atmosferę w pracy. Kto na przykład od swojej byłej dziewczyny, z którą kiedyś lubił śpiewać, nie usłyszał w szerszym towarzystwie, żeby znów razem zagrać i zaśpiewać; a gdy odmówił był traktowany podobnie; jako ten, co psuje atmosferę...

Jakże często ci, którzy krzywdzą próbują jako winną całej sytuacji przedstawić swoją ofiarę. Bo to ona jest smutasem, jest niekoleżeńska, ona nie chce współpracować, psuje atmosferę...

Jakże można pogodnie bawić się z tymi, którzy chcieli nas zniszczyć?

Nie chodzi o zemstę, Boże, ale o sprawiedliwość.  To nie jest tak, że jeśli coś było dawno, to krzywdy juz nie ma. Bywa przecież, że człowiek każdego dnia mierzy się z konsekwencjami tej dawnej krzywdy. Nie dlatego, że nie chce zapomnieć, ale dlatego, że układ, jaki wytworzyła tamta krzywda trwa. Tyle że nikomu, prócz ofiary, to nie przeszkadza...

Boże, pomóż. Boże, napraw. Nie chodzi o to, byś się za mnie zemścił, ale byś przewrócił sprawiedliwość....