Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. J 12

Kiedy rolnik obsiewa pole, ufa, że ziarno wykiełkuje i wyda plon. Wpierw musi jednak ono obumrzeć i dać siebie w całości dla młodej rośliny. Tak samo dzieje się z Miłością. Jest ona ofiarowaniem siebie, obumieraniem sobie. Obdarzać miłością, to często rezygnować z tego, co przyjemne, także ze swoich planów, marzeń, oczekiwań. Jeśli jednak ziarno nie obumrze, zostanie samo w ziemi i zacznie gnić. Jeśli człowiek nie kocha, ostatecznie skazany jest na samotność.

Miłość chroni mnie przed samotnością, bo pomaga żyć dla innych. Uzdalnia do czynienia wspaniałych rzeczy, których owoców mogę nie zobaczyć. Jeśli jednak wypływają z miłości, to nawet, gdy noszą znamiona porażki, wydadzą plon obfity. Jak męczeństwo świętych, które zdawać się może klęską, a przynosi Kościołowi wiele dobra.

Z nauczania Jana Pawła II

Wy wszyscy, wierni, odkrywajcie na nowo dar Eucharystii jako światło i moc dla waszego codziennego życia w świecie, w wykonywaniu waszych zawodów i w różnych sytuacjach. Przede wszystkim odkrywajcie go, żyjąc w pełni pięknem i misją rodziny. I wreszcie, wiele oczekuję od was, młodzi, ponawiając zaproszenie na Światowy Dzień Młodzieży w Kolonii. Wybrany temat – «Przybyliśmy oddać Mu pokłon» (Mt 2, 2) – szczególnie się nadaje, by zasugerować wam właściwą postawę w przeżywaniu tego Eucharystycznego Roku. Przynieście na spotkanie z Jezusem ukrytym w Eucharystii cały entuzjazm waszego młodego wieku, waszej nadziei, waszej zdolności miłowania (Mane nobiscum 30).

KrzysieX87 Kapela Brodów - Do Św. Wojciecha