Królowa Saby przyjeżdża do Salomona, chwali jego mądrość, błogosławi jego Boga. A na koniec ofiaruje mu bogate dary....

Czy z tej opowieści można by wysnuć wniosek, że kto szanuje Boga, zostanie doceniony i będzie się mu dobrze powodziło? Może tak być, ale na pewno nie jest to regułą.

Regułą za to są słowa, które Jezus powiedział kiedyś swoim uczniom: starajcie się naprzód o królestwo Boga i o jego sprawiedliwość, a wszystko inne będzie wam dodane...

Nie, niekoniecznie ziemskie powodzenie, niekoniecznie majątki. Choć Bóg wie, że pewnych podstawowych dóbr człowiek po prostu potrzebuje do przeżycia. Ale On patrzy szerzej. Wie, że bogactwo to nie tylko dobra ziemskie, ale też dobra duchowe. Tymi drugimi, ważniejszymi przecież, na pewno ufających Mu hojnie darzy.

Z pism mądrych ludzi

Gdyby nagle zabrakło święta wśród ludzi... Gdybyśmy któregoś ranka przebudzić się mieli w społeczeństwie sytym, lecz pozbawionym spontaniczności... Gdyby modlitwa stała się jedynie zeświecczoną przemową, ogołoconą z tajemnicy, pozbawioną „modlitwy ciała”, poezji, uczucia, intuicji... Gdybyśmy mieli utracić dziecięcą wiarę w Eucharystię i Słowo Boże... Gdybyśmy w dniach ciemności zniszczyli to, cośmy pojęli w dniach światła... Gdybyśmy odrzucili szczęście ofiarowane nam przez Tego, który osiem razy woła: „Szczęśliwi...” (Mt 5).

Jeśli w Ciele Chrystusa znika święto, jeśli Kościół jest miejscem odosobnienia, a nie zrozumienia powszechnego, to gdzież na ziemi ludzie spotkają przyjaźń?

(Brat Roger, żyć tym co niespodziewane)