ludzie "kochają ciemność"..nie zauważają jej twierdząc że raptem zmierzcha..że jeszcze jest okej,że jeszcze mają kontrolę,że jeszcze można się wycofać,zawrócić..nie zawsze można--tragedią człowieka jest wchodzenie w ciemność i oszukiwanie siebie i innych że to wcale nie noc--Siłą człowieka jest ,tak jak Magdalena ,odwrócić się ,obejrzeć..choćby na chwile oderwać się od strachu,zawodu,poniesionej klęski..odwrócić w stronę światła,i uznać jej zbawienną moc...uznać że tylko ON naprawdę może,mnie zawołać,naprawdę mnie zna,naprawdę MU zależy i czeka aż GO dostrzegę i poznam.
Ale ludzie wolą ciemność..wolą złorzeczenia,wolą pytać.."gdzie ON jest",i dlaczego mam problemy"..lub wątpią w jego możliwości,w końcu oni sami po swojemu rozważyli wszystkie za i przeciw,skoro sami nie potrafią znaleźć wyjścia.,odpowiedzi..to jakim cudem Bóg może?.czy Jego to interesuje?
A Pan Bóg nie ma granic ;) Jego światło oświetli największe ciemności..skoro pokonał śmierć.cóż może GO zatrzymać..co może Go powstrzymać przed interwencją?,przed pocieszeniem?,przed podaniem dłoni człowiekowi który GO woła?.który GO szuka?