Błogosławieni słudzy owi, których pan, gdy nadejdzie i zakołacze, zastanie czuwającymi.

Współobywatele świętych i domownicy Boga samego! Dech w piersiach zapiera...
Czy to możliwe, żeby aż tak!?
Ale jeśli jestem też świątynią Ducha Świętego?... Jeśli Jezus samego Siebie daje mi jako codzienny Pokarm?...
Przejąć się tą prawdą, rozradować...
Ale i zapragnąć tego samego dla innych...
I oddać się Panu na służbę - ku wspólnemu budowaniu "zespalanej w Panu budowli"...

A o czwartej straży nocnej przyszedł do nich chodząc po morzu. (Mt. 14, 25.).