Z domem w niebie

Z Psalmu 87

Gród Jego wznosi się na świętych górach:
umiłował Pan bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, miasto Boże.

O Syjonie powiedzą: „Każdy człowiek narodził się na nim,
a Najwyższy sam go umacnia”.
Pan zapisuje w księdze ludów:
„Oni się tam narodzili”.

Ten Psalm do pochwałą Jerozolimy. Bo Syjon to wzgórze, na której jest zbudowana. To znaczy dziś to stare miast, bo sama Jerozolima współcześnie jest dużo większa…

Psalmista prorokuje. Mówi, że kiedyś powiedzą, że każdy człowiek narodził się na Syjonie. Znaczy każdy człowiek będzie miał obywatelstwo miasta umiłowanego przez Boga…

Jak to możliwe? Od czasów Chrystusa umiłowanym miastem Boga jest Kościół. Lud Boży Nowego Przymierza. Nowe Jeruzalem. Zstępujące  z nieba od Boga – jak powie Jan w Apokalipsie – więc póki co jakby zawieszone między niebem a ziemią. Ale w przyszłości znów w pełni w Nowym Niebie i Nowej Ziemi…

Dziękuję Ci, Panie Boże, że przez chrzest otrzymałem obywatelstwo nieba. Dziękuję, że mogę żyć na tej ziemi mając świadomość, że jestem tu tylko przechodniem, pielgrzymem. A mój dom jest jest u Ciebie, w niebie…