Szlakiem wiary

Abraham nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się umocnił w wierze (Rz 4,20).

Bóg i Jego obietnice dotyczą dobra i szczęścia człowieka, a zwłaszcza wspólnoty z Nim. Im wierniej słuchamy słowa Bożego wezwania, tym większe pragnienie odpowiedzi rodzi się w naszym sercu. Bo wiara to odpowiedź dana Temu, który zna mnie lepiej niż ja siebie. W blasku wiary życie nabiera innego sensu, smaku. Wierząc doświadczamy tego, że nie jesteśmy sami w swoich wyborach, decyzjach, podejmowaniu kolejnych wyzwań. Św. Teresa od Jezusa mówiła: Bóg sam wystarczy.

Zatem wiara to Bóg w sercu, umyśle, na ustach i w dłoniach. Poznawany, kochany i towarzyszący w codziennych chwilach, które opromienia blaskiem swojej prawdy. Natomiast człowiek zyskuje usprawiedliwienie przez wiarę w Chrystusa, na wzór Abrahama, który uwierzył obietnicy Bożej. A Jego obietnice zawsze się spełniają.

Myśl św. Jana Pawła II

Wiara jest propozycją pozostawioną wolnemu wyborowi człowieka, należy ją jednak stawiać, ponieważ „rzesze mają prawo do poznania bogactw tajemnicy Chrystusa, w którym, jak sądzimy, cała ludzkość znaleźć może w nadspodziewanej pełni to wszystko, czego szuka po omacku na temat Boga, człowieka i jego przeznaczenia, życia i śmierci, a także prawdy (Audiencja generalna, 13.03.1985).