Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Walka i zmaganie dotyczą jednego: czy w obliczu rozmaitych trudności i przeciwności potrafię wierzyć Bogu. Nie – wierzyć w Boga, ale wierzyć Bogu.
Jezus, pierwszy Paraklet i Dobry Pasterz, całym swoim ziemskim życiem pokazywał, jak bardzo Bogu zależy na dobru człowieka.
To Duch prowadzi, pokrzepia, pociesza. To On daje męstwo w znoszeniu przeciwności i ucisków. To On daje zrozumienie słów, które głosił Jezus.
Dokąd nie jest pytaniem o domy, pola, łodzie, rodziny, zabezpieczenie przyszłości, pozycję społeczną. Jest pytaniem o sens. O fundament.
Łatwo wyobrazić sobie jak mogła wyglądać rozmowa Ananiasza z Szawłem gdyby ten nie okazał się posłuszny natchnieniu Ducha Świętego...
Opowiedz o tej miłości tak, by rozmówca poczuł, że jesteś w Bogu zakochany, Bogiem zafascynowany, przez Boga stworzonym na nowo.
Prześladowanie, jakie wybuchło po śmierci Szczepana, mogło podciąć skrzydła. Tak można sądzić ze wzmianki o rozproszeniu...
Chleb. Pokarm oczyszczenia, uzdrowienia, odnowienia, mocy. Chleb szansy dla słabych, nadziei dla wątpiących, rozbudzający pragnienia ...
Gdy w konfrontacji ze światem zaczyna brakować argumentów jednego nie da się podważyć ani zakwestionować. Jest nim twarz.
Wyznana miłość ma smak nie tylko pieczonych ryb. Ma także, a może przede wszystkim, smak opasania i prowadzenia tam, gdzie człowiek sam nigdy by nie poszedł.
Św. Piotr wzywa: „pokładajcie całą nadzieję w łasce”. Stąd nasz wysiłek jest ważny, ale źródłem niegasnącej nadziei pozostaje Bóg.