Z Chrystusem i z człowiekiem

Życie nie zawsze układa się pomyślnie i bywa pełne przeciwności. Od nas jednak zależy jak na nie zareagujemy oraz na ile chcemy je pokonywać. Ważny jest nie tylko problem, ale nasza postawa, a więc jak w związku z nim postępujemy. Czy pragnieniu łaski towarzyszy gotowość by samemu otwierać się na innych? Zdarza się też, że to co nas dotyka z czasem staje się wymówką przed podjęciem jakiegokolwiek wyzwania. Próbujemy unikać sytuacji oraz problemów z którymi i tak musimy się zmierzyć.

Nie możemy kurczowo trzymać się przeszłości i tkwić bez końca w sytuacji, która była złai trudna. Ten bagaż nie pozwala nam wykonywać kolejnych kroków, a przecież trzeba pójść dalej. Nie możemy pozwolić, by złe doświadczenia któregoś etapu życia nas zdominowały. Trudne i nieprzyjemne wypadki życia łatwiej pokonamy przyjmując je bez poddawania się rozpaczy, przygnębienia i smutku. Często bowiem zamartwiamy się rzeczami, które w dalszej perspektywie nie mają dla nas większego znaczenia. Stajemy się tylko niewolnikami dręczących wzruszeń i niepokoju. Krzyż bowiem, nawet największy nie został nam dany po to by przesłonić nam świat, ani od niego oddzielić. Pozwala nam poznać i zrozumieć Boże miłosierdzie, które jest darem oraz potrzebę naszego miłosierdzia, które jest zadaniem.

W życiu nie sposób uniknąć cierpienia. Ważne by nie cierpieć samemu ani z wyboru, ani z konieczności. Łączyć cierpienie z Chrystusem i dzielić je z człowiekiem. Nasze niezrozumienie problemu nie dowodzi, że nie ma w nim sensu i logiki. Trzeba mieć odwagę ofiarowania się i mimo, iż nie dostajemy tego czego pragniemy, wypełniać swoje powołanie. Nie podążać za emocjami, ale ufać, że łaski jest akurat tyle ile naszej słabości. Tym co prowadzi nas przez trudy jest nadzieja i wiara, że Boże obietnice przeznaczone są również dla nas. Bóg obiecuje przecież wielokrotnie, że ułoży nasze sprawy. Ważne byśmy nie próbowali z niepotrzebną gorliwością go w tym wyręczać.