Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego » | Od najstarszego do najnowszego
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Słowo przywołuje Słowo. Ileż obrazów, skojarzeń... Duch Święty prowadzi. Do komnaty Króla.
Pytanie nie brzmi tutaj „czy?” (upominać, żałować, przebaczać), a raczej „jak?”.
Prosty sposób na rodzinne czytanie i rozważanie Pisma świętego.
Czy nie jest tak, że pokorę albo jej brak utożsamiamy nie z postawą, wyborem człowieka, a z jego rolą, z tym, kim jest?
Jak przygotować liturgię, by uczestniczący w niej mieli żywą świadomość, że "to jest Pan"?
Ktoś, kto ma przewodzić, wykonuje czynność zarezerwowaną dla ludzi bez kwalifikacji.
Kiedy Bóg mówi, a kiedy wydaje nam się, że mówi? Co jest pochodzącym od Ducha Świętego natchnieniem, a co owocem naszych pragnień, emocji, niekiedy zwykłych, ludzkich zachcianek?
Opiewana przez Izajasza postać, owa „różdżka z pnia Jessego” wskazuje na możliwość spełnienia obietnic. Wskazuje też jedyny sposób, w jaki może się to dokonać: jeśli czekamy, to na Kogoś konkretnego. I na Jego konkretne działanie.
Adwent jest czasem duchowych poszukiwań. W pierwszym rozważaniu szukamy Sprzymierzeńca - Ducha Prawdy posłanego przez Chrystusa.
Wśród pustyń hałasu, zabiegania, kolorowych bilbordów i haseł promocyjnych poszukuję oaz ciszy, spokoju i milczenia. By napełnić się Bogiem...
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?