Bractwo zaparcia się Piotra

Zarówno zaparcie się św. Piotra jak i jego walka z Malchusem pojawia się w szczególnego rodzaju sztuce, będącej charakterystyczną cechą iberyjskiej pobożności. Przez cały Wielki Tydzień w Andaluzji (południowa Hiszpania) codziennie odbywają się uroczyste procesje. Podczas tych procesji nosi się tzw. pasos – ogromne, ważące około 1,5-3 ton platformy. Są na nich ustawione figury Chrystusa lub Matki Bożej albo rozbudowane sceny religijne, np. pojmania Jezusa. Niektóre rzeźby mają kilkaset lat i są dziełem wybitnych artystów. Inne powstały zupełnie niedawno, bo ta forma religijności jest wciąż w Hiszpanii bardzo żywa.
Każdą platformę niesie kilkudziesięciu wyspecjalizowanych tragarzy. Ściśle określony jest sposób dekoracji kwiatami każdej figury oraz towarzysząca procesji muzyka.
Procesje organizują bractwa religijne, działające przy poszczególnych kościołach. Każde bractwo skupia zwykle kilkuset lub tysiąc kilkuset członków, tzw. nazarenos. Tradycja najstarszych bractw sięga średniowiecza. Bractwa mają swoje stroje, składające się z tzw. tunicas - habitów w określonym kolorze, z charakterystycznymi, spiczastymi kapturami, zakrywającymi całą twarz.
W każdym mieście Andaluzji działa kilkadziesiąt bractw, każde pod innym wezwaniem. W niewielkim mieście Cuenca istnieje... Bractwo Zaparcia się Świętego Piotra (La Hermandad de la Negación de San Pedro). Zostało utworzone przez strażaków i strażników miejskich 19 lutego 1996 roku. Nosi paso z rzeźbą miejscowego artysty Vicente Marína. Towarzyszy mu utwór muzyczny "Łzy świętego Piotra", skomponowany przez Garcíę Hidalgo. Nazarenos noszą fioletowe habity, białe kaptury i rękawice oraz czarne buty.